شعرگل لالای مادری برمزار قربانیان زلزله ۳۱خرداد۶۹ این شعر به زبان دیلمی باقلم توانا استاد وشاعرارجمند جناب آقای بابائی دوگاهه بابرگردان فارسی
نگاشته شده است .

 
گل لالای ای داد ه برمون خداجون چه محشری به

اون شو که امه دسته گلون همه پرپرآوه

اون شو که زمین زاره بکشی یه وارکه تور وکور آوه

چم چما ندی سیا روبار گور وچول اوه

این آزا زمین زاره بکشی زاره بکشی هته بپرکست

هون داقا امه خشت خونه دیوارون بترکست

سنگ وسخال وخشت وگل وچو

ای خاکا مه سر مگه منا ویر اشو.

مه عزیز رو مه نوزما پسرجون

مه شیرین زبون عزیز دتر جون

مه پییرکه خسته جونا قربون

مه عزیز مار عزیز خوری جون

مه تازه عروس مه تازه وی جون

مه گافره دله شیرخور عیال جون

ننه ته ماما ماما گوتن قربون

اسپرو ی او اون شو تیل اوه

زه دارون بن همه خین اوه

مرده مرده سر

ای خاکا مه سر

آواره ببام غریب وبی کس

غیر از اون خدا دی نهدارم کس

برگردان به فارسی…
ای داد و بیداد خداجان چه محشری بود

آن شبی که همه دسته گل هایمان پرپرشدند

آن شبی که زمین نعره کشید وبه یکباره دیوانه وکورشد

چشم چشم را نمی دید رودبارتاریک و ترسناک شد

این زمین لعنتی نعره کشید نعره کشید ولرزید

وهما ن خانه خشتی ما دیوارش فروریخت

سنگ ،خشت وخاک وچوب روی سر ما ریخت

ای خاک به سرم مگرمیشود از یادم برود

پسرعزیز تازه دامادم

دختر شیرین زبانم

پدر خسته بهتر از جانم

مادر عزیزم خواهر بهتر ازجانم

وای تازه عروسم

بچه ی شیرخواره توی گهواره ام

مادربزرگ قربان ننه ننه گفتنت بروم…..

سفید رود آن شب آبش گل آلود شد

زیر درختان زیتون خون ریخته شده بود

جنازه روی جنازه

ای خاک برسرم

آواره شدم غریب وبی کس

غیراز آن خدا ،ندارم هیچ کس

منبع:aliliavaly.persianblog.ir/post/1808