شاعراحمد بابائی از لحاظ زنده کردن ادبیات وکلمات دیلمی و از جهت نفس تازه دمیدن به زبان دیلمی بی شبهه بزرگترین شاعر خطه رودبار است. بابائی یکی از ستارگان درخشان آسمان شعر و ادب سرزمین مان رودبار و از مفاخر نام آور استان گیلان است .استاد بابائی توانست شعرهای زیبایش را در گویش دیلمی به حد اعلای تکامل برساند. او در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب، ایجاد ترکیبات خاص تازه، ابداع و اختراع معانی گویش دیلمی و مظامین نو و دلپسند در هر مورد، تصویر جزئیات و نیروی تخیل و دقت در وصف، ایجاد مناظر دلنشین و ریزه کاری در توصیف طبیعت و اشخاص و احوال و بکار بردن تشبیهات و وصف دلپذیر و نو، در شمار کسانی است که بعد از او نظیری تاحالیه نیافته ایم و به سبب همین عظمت، مقام و مرتبت، زندگی او مانند سایر بزرگان وشعرادرجه اول میهن مان با داستان ها و روایات مختلف محلی آمیخته شده دریغا شخصی بدین بزرگی و مقام، شرح حال و تاریخ زندگیش بافرهنگ وهنر آمیخته است و آنچه بر ما معلوم است اندکی از بسیار است. تولد او در روستا دوگاهه ازپیرامون شهر رودبار است. جناب بابائی مردی دانشمند واندیشمند و در وطن پرستی استوار است. این مطلب را می توان در جای جای واژه های شعرهایش و خصوصاً از شور و عشقی که در ستایش زبان دیلمی و نژاد دیلمستان دارد و به خوبی آشکار می باشد میتوان یافت.دراینجا باهمدیگر اشعار بزرگمرد دیلمی رامرور می کنیم
اوتاو یواش یواشی
کوهون پشت شندوه
پایزه کوتاه روزون
اوتاو دوستن دره
طاق میون یتا کرک
قدقد کورده
خوکیجونا داخونده
اوتاو یواش یواشی
کوهون پشت شندوه
پایزه کوتاه روزون
اوتاو دوستن دره
طاق میون یتا کرک
قدقد کورده
خوکیجونا داخونده
شکوفاکام تنیسر کنج نشته وه
عودل غصا خورده
مشی گلسوا بگوت رو شکوفه جون
کرک وکیجا جاددکن
شال ولوعاس واستی
کرک لونا سفت دو س
بشه رو ماشل ته چمه قربون

برگردان فارسی

افتاب اروم اروم
داشت می رفت پشت کوهها
روزهای کوتاه پاییز
افتاب زود میره
وسط حیاط خونه
مرغی قدقدکنان
جوجه هایش راصدا می زد
شکوفه هم کنج حیاط نشسته بود
ودرفکر عبدول بود
گلسبا مادر عودل گفت شکوفه جان
مرغ وجوجه ها را بکن داخل لونه شون
واسه اینکه شغال وجانورهای دیگه نیان بخورندشون
دره لونه مرغرا محکم ببند
برو قربون چشمات برم
منبع: سایت دیلمستان