از چند ماه قبل دفترچه آماده به خدمت گرفته بودیم و تاریخی را در آن مشخص کرده بودند که باید خودمان را در آن تاریخ به حوزه نظام وظیفه استان گیلان معرفی کنیم زمانی که به حوزه نظام وظیفه در شهر رشت رسیدیم ساعت هشت صبح ما را به ترتیب قد به ده ستون صف کردند که هر ستون نماینده یک شهرستان محل خدمت بود ابتدا چند نفر از فرماندهان صحبت کردند و توضیح دادند که اگر کسانی از همشهریان بخواهند در یک شهرستان باهم باشند میتوانند در یک ستون بایستند که بعداً به هیچ وجه تعویض و جابجا نمی شود سپس کسانی که سئوال یا اشکالی داشتند برطرف کردند و به صفوف نظم دادند اسامی تمام ستونها را یاد داشت کردند و نام ستونها را از یک تا ده مشخص کردند محل های خدمت عبارت بودند از: تهران، مشهد، تبریز، رضاییه سابق، گیلان غرب سابق، نوشهر، خلخال، همدان و … اسامی شهرستان ها را نوشته و در کوزه ای ریختند نفرات اول گروه دست در کوزه کرده و نام شهری را در می آوردند گروه ما سوّمین یا چهارمین گروه بود که قرعه ما به تهران افتاد کسانی که محل خدمتشان تهران تعیین شده بود خیلی خوشحال بودند من هم همین طور چون در شهرهای دیگر هیچ آشنایی نداشتیم.
ناهار را خوردیم و سوار اتوبوس ها شدیم هر گروه ۳۵ نفربودند و گروه ما راهی تهران پادگان عشرت آباد سابق ( پادگان سپاه ) واقع در پیچ شیمیران شد ساعت دوازده شب به پادگان رسیدیم و افسر نگهبان ما را تحویل گرفت، بعداً آن افسر فرمانده دسته ما شد که بد اخلاق ترین و خشن ترین افسری بود که من تا کنون دیده ام و گفت که شام تمام شده است یک دوری میزنیم بعد بروید استراحت کنید. بجای خیرمقدم ما را بردند یک سری زندان های انفرادی را در آنجا نشان دادند و گفتند که طیّب جاهل معروف در اینجا زندان بوده و چند روز پیش اعدامش کردند چون شرش بوی قرمه سبزی میداد و اگر در اینجا کسی گنده تر از دهنش حرف بزند یا پایش را از گلیمش درازتر کند همان بلایی به سرش خواهد آمد که به سر ایشان آمد. ((بعدها من به مدت یک ماه مامور بودم وقتی غذا میگیرم ( ناهار، شام، صبحانه) دو تا بگیرم یکی را برای سپاه دانشی ببرم که در آنجا انفرادی زندان بود، غذا را پاسدارها گرفته و بایشان میدادند ولی دو سه بار به هوای پس گرفتن ظروف با او برخورد داشتم روزی ازش پرسیدم چرا اینجا هستی؟ نکنه سرت بوی قرمه سبزی میداد؟ گفت نه در روستا برایم اتّفاقی افتاده است، گفتم با دختر کدخدا؟ گفت چیزی تو همین مایه ها، گفتم غذای زندان خوب بهت ساخته، چون حسابی چاق و چله بود، لبخند تلخی تحویلم داد )) بعد از آن به آسایشگاه آمدیم و شب را استراحت کردیم، صبح ۱۵ نفر هم از استان خراسان به ما اضافه شدند که شدیم ۵۰ نفر آسایشگاه شماره سه و آسایشگاه های یک و دو هم بچه های استان تهران و خراسان که هرکدام ۵۰ نفربودند حمعاً ۱۵۰ نفر که بین ما رقابت ایجاد میکردند تا فعالتر شویم و بدین ترتیب شدیم گروهان سپاه دانش که فرمانده گروهان ما سروان قره باغی و فرمانده پادگان سرهنگ امینی افشار بودند که در موقع تغییر رژیم پهلوی بعد از ترفیع درجات هریک نقش مهمی را یکی در جهت انقلاب و دیگری برضد اانقلاب ایفا کرده بودند، (یعنی اوّلی شد ارتشبد قره باغی فرمانده گارد جاویدان و زمان انقلاب نیز به دستور ایشان ارتش سلاح بر زمین گذاشته و درمقابل انقلاب ملّت ایران مقاومت نکردند ایشان افسری منضبط، تیزهوش و خوش قد و بالا بود، ضمناً علاوه براینکه دوست شاه بود و در مهمانیهای ایشان شرکت میکرد با مستشاران خارجی نیز مرتّب در ارتباط بود و این میتوانست علّت پیشرفت و موقع شناسی ایشان باشد، دوّمی شد سرلشکر امینی افشار فرمانده گارد که حفاظت از کاخ های شاه را بعهده داشت و به دستور ایشان در میدان ژاله سابق روز هفده شهریور سال ۵۷ نیروی گارد برروی مردم انقلابی تهران آتش گشوده و عده ای را به خاک و خون کشیدند که بعداً ایشان مورد سرزنش و توبیخ سران ارتش وقت قرار گرفتند. (بر گرفته از خاطرات ارتشبد حسین فردوست همکلاس و دوست صمیمی شاه و موسس ساواک و رییس سازمان بازرسی کلّ کشور در قبل از انقلاب))
در آن پادگان نیروی گارد و افراد پلیس نیز آموزش میدیدند و تعدادی سرباز قدیمی هم آنجا بودند و تعداد ما در آنجا به نسبت کم و حالت مهمان داشتیم ساعت هشت صبح یک گروهبان یکم و یک گروهبان دوم آمدند و گفتند از این به بعد تا آخر چهارماه خدمت سربازی ما دو نفر با شما هستیم و همه کارهای شما با ماست فعلاً برنامه صبحانه شما جور نیست بروید از بوفه ای که در این نزدیکی است چیزی تهیه کنید و بخورید تا ظهر و جایی نروید تا ما برنامه جیره تان را روبراه کنیم و لباس و پتو و دیگر ملزوماتتان را تهیّه نماییم و یک ارشد دسته (کلاس) از بین بچّه ها تعیین کردند و رفتند حدود ساعت نه صبح دو گروهبان دیگر آمدند و چند نفر از بچّه ها را انتخاب کردند و به دنبال کاری با خود بردند ساعت ۱۱ که دو نفر گروهبان اوّلی آمدند تا ما را به صف کرده و برای تحویل پتوها و دیگر ملزومات ببرند از چند نفرغایب پرسیدند که گفته شد گروهبان های دیگر آمدند و آنها را با خود بردند گفتند بدون اجازه ما نباید جایی بروید آنها را برای بیگاری بردند وقتی آمدند تنبیه هم خواهند شد و ارشد دسته نیز تنبیه خواهد شد. به صف به انبار رفته لباس ها و پتو ها را تحویل گرفته و برگشتیم اجناس تحویل گرفته را روی تخت گذاشته و آماده برای رفتن کانتین شدیم وقتی از ناهار برگشتیم تعدادی از پتو ها نبودند به سرگروهبان ها اطلاع دادیم گفتند باید از اموال تان محافطت کنید اگر اسلحه بود باید چه میکردید آسایشگاه یا باید نگهبان داشته باشد یا درش را قفل نمایید. آن چند نفری که پتوهایشان را برده اند وقتی به مرخصی برای تهیه لوازم شخصی میروید پتوها را نیز میتوانند آنجا تهیه کنید. بعد یک لیست بلند بالایی دادند که شامل واکس و برس کفش، خمیردندان، ادکلن، ژیلت، خمیر ریش و فرچه و آیینه و برس و واکس برای برق انداختن کف آسایشگاه، نوارها و یراق آلات روی لباس بود و گفتند از ساعت پنج بعدازظهر به مدت دو روز به مرخصی رفته ضمن اینکه لباس هایتان را فیت می کنید ( دوخته و مناسب تنتان می کنید) نوار ها و علایم را روی آن بدوزید و لوازم شخصی فوق را نیز تهیه کرده سرتان را کوتاه و آلمانی زده و روز جمعه تا ساعت هشت غروب همه در آسایشگاه باشید. بعداز ظهرآن روز به مرخصی رفته با قرض و قول پولی فراهم کرده لوازم و وسایل مورد نیاز را تهیّه و سر و صورت را به سبک نظامی گری صفا داده، لباس هایی که آماده کرده بودیم پوشیده ساعت هشت شب جمعه خودمان را به پادگان رساندیم.(  ادامه دارد. . .  )

.

نویسنده: آقای ولی الله پورقلی کپورچالی
منبع: سایت کرکان بندرانزلی