برای مشاهده عکس در اندازه کامل روی عکس کلیک کنید

اولین مدرسه یا دبستان درویزنه :آخرین منطقه شمالی شهرستان طوالش،دبستان دولتی عارف ویزنه می باشد که در سال ۱۳۲۶تاسیس شده وتقریباًازقدیمی ترین مدارس طوالش وتالش کنونی میباشدو درآن زمان درروستاهای همجوارلمیر وپلاسی هم مدرسه ای نبود،سالها قبلش عده ای توسط ملا عبدالکریم شیخی وافندی (اسمش محمدآقا دوزکی کردکردستانی بوده ) وسید جمیل قریشی که مکتب خانه داشته اند که درس می داده اند که به مکتب خانه اینها می رفته اندوحتی پدرم هم با کی کی ازهمسن سالانش به مکتب خانه یا ….این سه روحانی یا ملا رفته انددرس خوانده اند .
وبعدها درسال ۱۳۱۷ دبستان سینا درچلوندآستارا تاسیس میشود،که نزدیک ترین روستا به ویزنه طوالش بوده وهرروزهم ازویزنه با آنکه بسیارمشگل وسخت بوده تعدادی دانش آموزجهت تحصیل به چلوند می رفته اند،این دانش آموزان ازدامنه کوه شیخعلی بین هرروزاین مسیر را بسختی طی میکرده اندچون این مسیر تقریباکوتاه بوده جهت آموزش علم ودانش یاسوادمختصرمی رفته اند، البته هیچکدام از دانش آموزانی که زحمات زیادی کشیده به چلوند میرفته اند موفقیتی درعرصه علم ویااخذمدرک تحصیلی نداشته اند فقط مختصر سوادخواندن ونوشتن کسب کرده بودند ،چون واقعاًتردد شان با سختی بوده ونتوانسته اند به آخر برسانند،ومعلمین دبستان چلوندهم ازآستارا می آمده اند وحالابا چه وسیله ای می آمدندنمیدانم ودرآنجادرس میداده اند.
تا زمانیکه دبستان دولتی عارف درسال ۱۳۲۶در ویزنه تاسیس میشود،البته طبق گفته وشنیده ها سه یاچهارقبل درویزنه دبستان ومعلم بوده که مدرسه نام نداشته ویا اگرهم داشته کسی نمی داند، که درسال ۱۳۲۶دبستان نام گذاری وتابلوی کوچکی که تا چندسال قبل موجودبود شایدهنوزهم باشداداره به دبستان می دهد نشانگر تاسیس دبستان درآنسال است و مرحوم طهماسب که عمویم باشد میگفت که نه ساله بودم به کلاس اول به مدرسه رفتم که مدرسه دونفرمعلم داشت که از اسالم وتالشدولاب می آمد ندودرخانه فلانی می ماندند وایشان متولد ۱۳۱۳بودند وطبق گفته ایشان سال ۱۳۲۲درویزنه دبستان بوده است وهمانسال هم ایشان به دبستان میروند،ومدرکی نیزدراین زمینه بود که من مشاهده کرده بودم.
یکی از معلم ها بنام خالص نظامی ازاهالی اسالم بوده ازشنیده ها خدابیامرز خدمات شایسته ای نیزدرموردمدرسه وتدریس درویزنه انجام داده والبته بدلایلی که مشخص بود وهنوزهم مشخص است نتوانست آنچنان که کوشا بود کاری ازپیش ببرد ویکی د یگر که بنده اسمش رانمیدانم ودیگری بنام عبادسعیدی اصل که دونفرمعلم قبلی پس ازمدتی تدریس در ویزنه به محل دیگرزادگاه خودمنتقل وعبادسعیدی اصل که از اهالی پونل که تالشدولاب میگفتند بود که پس ازآمدن به ویزنه حال وهوای ویزنه ومردم ویزنه با وی سازگاربوده ودرویزنه سکونت وازدواج های مکررمیکند،خدابیامرزآدم عجیبی بود ودرآخرین سالهای اقامتش چندی معلم من هم بود، تاتوانسته بود بزور وخواهش لااقل عده ای باسواد تحویل جامعه داد وبزوربه دانش آموز درس را تحمیل میکرد حتی می گفتند دانش آموزی غیبت میکرد خودش می رفت ازخانه اش دانش آموزرا به مدرسه می آورد نمی گذاشت مدرسه بدون دانش آموز بماند تندصحبت میکرد مدرسه هم که دربازار بود صدایش دربازارمی پیچید،حتی مردم هم از او حساب می بردند،ازترس این معلم که بسیاردلسوز وعلاقه بخصوصی به تدریس ومدرسه داشت ما نمی توانستیم حتی کوچکترین شلوغی درکلاس بکنیم درکلاس صدای هیچ دانش آموزی درنمی آمد همه دانش آموزان آرام وساکت درکلاس می نشستند،معلم باانضبادی بود دانش آموزمجبوربود درسش را بخواند دانش آموزی از ترس او نمی توانست به بازار برود ویاجلوی چشمش ظاهرشود، سیاست روزگار،گردش دوران،عمل کرد زمان باعث آن شده بودکه مرحوم علاقه بخصوصی به تدریس نشان دهد حتی تابستانها که آنموقع مردم ویزنه به ییلاق کوچ می کردند اوهم به ییلاق میرفت درییلاق هم بچه ها از دستش راحت نبودند بچه هارا جمع میکرده درحیاط محل سکونتش کلاس میگذاشت ودرس می داده است،ازدست اوبچه ها اوقات فراقت نداشتند چون همه چیزبچه را کرده بود درس ومشق بچه ها هم ازاوبخاطراین حرکات درس درتابستان وغیره دلخوشی نداشتند حتی جوانان ۱۵یا۱۶ساله هم بزوربه آنجامی کشانده درس می داده است بسیاربامقررات وباانضباد وشوخ طبع بود بااولیای دانش آموزان وسایرمردم ارتباط خوش وصمیمی داشت وهمه را دوست داشت وهمه هم اورا دوست داشتند،جز یک سری افرادکه صلاح نیست دراین مقاله ذکرکنم وباافرادیکه مردم راناراحت میکردند مبارزه میکرد وازمردم آزاری خوشش نمی آمد ،حلاج مشکلات بود،پس از سالها تدریس درویزنه،به پونل منتقل شدودرموطن اصلی ومادری خودساکن وتدریس میکرد،البته فرزندانش درویزنه ساکن شدند که مهندس اردشیر سعیدی اصل ازمسئولین سابق ایران خودرودرتهران واردلان درآستاراکه ازوضیعت اجتماعی مالی خوبی برخوردارندالبته درپونل هم دارای فرزندانی میباشد که چون ارتباطشان بامردم ویزنه کم بودمن ازآنها بی اطلاعم .
همان سالها دردبستان عارف ویزنه تا کلاس چهارم ابتدائی تدریس می شد ودانش آموزان ناچاریا آستارامی رفتند ویا به لوندویل وپنجم وششم ابتدائی را معمولاًدرآنجاها درس می خواندند ودرلوندویل هم دبیرستان نبود ومجبوربودند که برای ادامه تحصیل دردبیرستان به آستارا بروند واین هم میسر نبود وترک تحصیل می کردند.

نویسنده: محمدهزاری ویزنه

منبع: سایت کرکان بندرانزلی