بسم الله الرحمن الرحیم
در حالیکه ماههای رحمت و مغفرت یکی از پس دیگری فرا میرسد و مومنین در تدارک تهذیب نفس و کسب رضایت خالق در تکاپو هستند و رفته رفته آماده حضور در مهمانی خدا میشوند. در عرصه ایی که تمامی رهپویان و هدایت شدگان طریق وصل ، رضایت خالق را می جویند و از هر فرصتی برای اعتلاء و سعادتمندی خود و جامعه توشه می جویند و علم هدایت بر دوش گرفته اند. در روزگاری که معضلات و مشکلات اجتماعی و اقتصادی از هر کرانه بر خلق می تازد. بر نخبگان، فرهیختگان و پیشرویان هر جامعه ایی فرض است با متانت و درایت هضم و تحمل مصائب و مشکلات را بر عامه مردم آسان نموده و از ایجاد جو ناپایدار و ملتهب اجتناب ورزند.
چند صباحی بود که به بهانه مشغله زیاد و سفرهای کاری متعدد مجالی برای حضور در فضای مجازی پیدا نمیکردم . امروز کمی فارغ از مشکلات اخیر الذکر در هوای دلپذیر صبحگاهی نقبی بر فضای مجازی زدم تا ضمن آگاهی از تازه ها، احوالی از ولایت و دوستان مجازی بپرسم. اما از بد واقعه شاهد و ناظر منازعات عزیزان فرهیخته گردیدم. قسمت اعظم تازه های موجود در سایت ها و وبلاگهای هم ولایتی های عزیز پر بود از افترا و تهمت و بد و بیراه!!
آنقدر ناپسند و نا زیبا بود که نمی خواستم باور کنم ادبیات بکار رفته متعلق به هم ولایتی های حقیر است. آن هم از کسانی که همه داعیه ادیب، نویسنده ، شاعر و هنرمندی دارند. زمانی که همه چیز بر وفق مراد شان است چنان تعارف تیکه پاره میکنند که پنداری در جمع علما و اندیشمندان نو ظهور حضور یافته ایی و زبان قاصر میشود از بیان کلمات و قلمت در میماند از تحریر منویات درونی!
عزیزانی که همگی داعیه تلاش فرهنگی دارند و سبقه استادی را به رخ خلایق میکشند و صد البته توقع ارج و قرب اجتماعی دارند. عبارات سخیف و نابخردانه پر کرده نوشتارهای آنها را در صحنه رسانه مجازی. یکی تهدید به رو کردن عکس میکند و آن یکی متهم به ساواکی بودن وآنتن و نمیدانم از این دست اتهامات. اون یکی که خود را هنرمند والامقام میداند و از عالم و آدم طلبکار
نه حرمت قلم میداند و نه حرمت هموطن و همشهری را .
عزیزان شما را چه میشود؟ کدامین کینه ها را نو کرده و بر هم می تازید؟ مثلا” شما نخبگان جامعه خود هستید و جملگی داعیه کار فرهنگی دارید . به قول خودتان چشمتان را بسته و دهانتان را باز میکنید و بدون هیچ درنگی هر چه به ذهنتان میرسد قلمی میکنید و در ویترین آبکنار و آبکناری به نمایش میگذارید و تمام ایران که نه تمام جهان را میهمان فحشها و ناسزاهای خود میکنید؟
اگر از همدیگر خجالت نمیکشید و ابایی از یکدیگر ندارید حداقل از جوانترها و نوجوانان آبکناری و منتسب به آبکناریها که فرزندان شما هم به یقین جزء آنها هستند شرم کنید؟
به خدا به کارگیری الفاظی مانند چابلوس(خاش والیس) و آنتن و…. برازنده شما نیست . من خود نیازمند پند و اندرزم و در این مقال هیچ خیال نصیحتگری ندارم . اما بواسطه هفت سال تحصیل در مدارس آبکنار و داشتن نسب آبکناری(بواسطه مادر آبکناری محسوب میگردم) هنوز عرق و تعصبی هر چند اندک به آبکنار و آبکناری دارم و واقعا” با دیدن و شنیدن این دعواها و این رفتارهای با عرض معذرت بچگانه دلم درد میگردد. خواهشا” بس کنید.. بس

نویسنده: نادر وطن خواه تربه بر

منبع: سایت کرکان بندرانزلی