جنگ جهانی دوم و اشغال گیلان به وسیله دولت شوروی و کمبود آذوقه و بی سرو سامانی های سیاسی و اقتصادی همزمان با بررسی دکتر شارل ( کارشناس فرانسوی ) از گیلان در سال ۱۳۳۲ و انجام مینو گرافی در سراسر شهر و اعلام آلودگی شدید منطقه کار را بدان جا کشاند که مقدمات تشکیل انجمنی به نام انجمن حمایت از مسلولین را فراهم آورد.

آقای محمود محمودی نماینده مردم گیلان در مجلس شورای ملی، دوره محمدرضا پهلوی،قطعه زمینی در حدود ۴۰ هزار متر مربع واقع در کنار رودخانه گوهر رود به رایگان تهیه کرد و در آن قطعه زمینی برای مسلولین منطقه ی گیلان آسایشگاه و تاسیسات فنی به وجود آورد.

در سال ۱۳۳۲ افراد متشکله در این پروسه ،عبارت بودند از عباس حشمتی استاندار ، محمود محمودی ، دکتر یحیی دیلمی ( کفیل بهداری ) ، جهانگیر سرتیپ پور ( شهردار ) ، لاکانی ( دادستان ) ، معتمد همایون مژده ای ( رئیس جمعیت ) ،دکتر محمد حسن نویدی و دکتر محمد مهدی کاشانی (اطبای معرفی شده از کانون پزشکان) ، مهندس ادیب سمیعی .

با تهیه مقدمات لازم در اسفند ۱۳۳۲ مراسم کلنگ زنی صورت گرفت و کار ساختمانی آسایشگاه آغاز شد تا وصول اعتبارات از وزارت بهداری جمعیت، ۲ میلیون ریال به صورت قرض الحسنه در اختیار پیمانکار قرار داد و اسکلت آسایشگاه تا پوشش سقف به انجام رسید.

این بیمارستان ابتدا با نام آسایشگاه مسلولین شروع به کار کرد و بعد به خاطر پاره ای از جهات اجتماعی و خاصه خوشایند نبودن اسم سل برای ساکنان منطقه به بیمارستان ریوی رازی تغییر نام داد. از سال ۱۳۵۶ اسم رازی بر آن نهادند و بخشی از بیمارستان را به نا م مرکز مبارزه با بیماریهای ریوی نام گذار ی کردند. از سال ۱۳۶۵ بیمارستان به دانشگاه علوم پزشکی واگذار و مرکز آموزشی درمانی گردید و بخش های متعدد داخلی ، جراحی و از جمله بیماریهای ریوی در آن تاسیس شد.

بیمارستانهای رشت
گردآورنده افسانه امانی