از گذشته های دور مشارکتِ دوشادوش و برابرِ مرد و زن در تولید و برابری در مدیریت اقتصادی خانواده در جای جای فرهنگ و تاریخ گیلان موج می زند!
زن و مادر در فرهنگ گیلان قدیسه ایست بی همتا و مرد گیلانی همواره به زن و جایگاه انسانی والایش ، انسانی نگریسته و به زن بودنش احترامی بس بی حد و عظیم گذاشته است که شاید در هیچ جای دیگر ایران مانندی نداشته باشد.
یکی از مولفه های زیبایی شناختی در فرهنگ و هنر گیلان ستایش زن و ارزشهای اوست که این موضوع بخصوص در اشعار کهن گیلانی به وفور به چشم می خورد. بمانند همه ی اجدادمان بر این قدیسگان تعظیم میکنیم…
و در آخر شعری از زنده یاد استاد محمدولی مظفری تقدیم به تمام مادران گیلانی…
————————————————

تی پچ پچ اَمَرِ گوتَن بیاموت *** تی پاماله اَمَرِ موتن بیاموت
تی آلاله بدیم ، آلاله وابیم *** تی گورشَ بؤن، اَمَرِ سوتن بیاموت
تی گرم سرد خوردن، پخته وابؤن *** امی کالِ جؤنِ پوتن بیاموت
تی جارو گودنِ او آل آشخال *** امرِ بعد تو هاروتن بیاموت
تی مچه قرص بداشت سرّ تی یارون *** امی مچّه نی دوتن بیاموت
واگردان:
پچ پچ ها تو به ما گفتن آموخت / جای پاین به ما راه رفتن آموخت
آلاله ات را دیدیم ، آلاله شدیم / سوختنت به ما سوختن آموخت
گرم و سرد چشیدنت ، پخته شدنت / جان نارس ما را پختن آموخت
جارو کردن آت و آشغالت / ما را بعد از تو رفتن آموخت
لبانت سرّ یارانت را محکم نگهداشت / به لبان ما نیز دوختن آموخت
.
گردآورنده: افسانه امانی
منبع: سایت کرکان بندرانزلی