اولین روز کشت شالیزار برای شالیکار روز مقدسی است.در دهه های گذشته برپیشانی ورزا حنا می بستند وآینه ای که نشان روشنی ونیک بختی بود،می آویختند.وقتی مرد شالیکار پس از اندکی کار همراه ورزا به خانه بر میگشت،زن شالیکار قبلا در مجمعه یا دیگی مقداری گردو و فندق ،برگ نارنج(نارنج ولگ)وبرگ شمشاد(کیش ولگ)می ریخت وبا اضافه کردن چند لیوان آب برروی آنها در حیاط خانه رو به روی گاو نر ایستاده می گفت:
ایشالا سلامتی همره،عروسی،برنج جئور باری،
سپس ورزاءموشته(آخرین مشت شالی مزرعه از محصول سال گذشته)را به گاو نر می داد وهریک از وسایل داخل مجمعه را که مظهر وسمبل چیزی بود (گردو به نشانه اینکه شلتوک در شالیزار پر مغز .درشت باشد،آب به نشانه اینکه برکت در بهار وتابستان فراوان باشد،برگ نارنج وبرگ شمشاد به نشانه اینکه سرسبز وبا نشاط وپرمحصول باشد)به کار میگرفت واستفاده می کرد.
منبع:محمد بشرا،علی عبدلی
گردآورنده: خانم افسانه امانی
سایت کرکان بندرانزلی
جالب بود . باید یه مراسم خیلی قدیمی ای باشه . من ندیده بودم پدر بزرگم این مراسم رو انجام بده. موفق باشی
خدا پدربزرگتان را بیامرزدمتاسفانه از این مراسم و سنتها فقط خاطرات مونده
سپاس.جالب بود.