تالشها به چشمه اب ، خونی یا چمه میگویند که در زبان کردی سورانی به آن کانی میگویند و بسیاری از روستاهای ییلاقی تالش پسوند خونی دارند مانند اسب وونی که تغغیر یافته اسبه خونی است و یا هفته خونی در اسالم و ییلاق ماسوله که همان هفت چشمه است .
در سالهای دور که استفاده از سیمان خیلی رایج نبود روی چشمه ها با تنه درخت آب چشمه را جمع و هدایت میکردند . تنه درخت بزرگی رو تراش داده و چند قسمت کرده و داخلش را خالی میکردند و آب از سرچشمه با پر کردن هریک از این فضاهای خالی سرازیر میشد .
یکی از دوستان از پدر بزرگش روایت کرده که در ییلاق ( کیاره ) که از ییلاقات زیبای اسالم (مسیر ناو) میباشد تصیمیم میگیرند که لار یا چشمه چوبی رو عوض کنند ولار جدیدی بگذارند ، بهمین خاطر در میان جنگل تنه درخت بزرگی رو شکافته و لار را آماده میکنند ولی چون تنه درخت خیس وبزرگ بوده انتقال آن به محل چشمه با توجه به ییلاقی بودن منطقه که صعب العبور بوده خیلی سخت شده بود و حتی جوانهای قوی هیکل آنروز هم کم آورده بودند . میگویند بزرگ فامیل دستور میده در روز موعود دخترهای طایفه لباسهای قشنگ پوشیده وبا سرو وضع آراسته تو مسیر حمل تنه درخت حضور پیدا کنند .
با این ترفند پسرهای جوان محل با انگیزه بیشتری و از ترس اینکه متهم به تنبلی و بی عرضگی نزد دختران ایل نشوند تنه درخت سنگین رو از مسیرهای پرشیب به سرچشمه منتقل میکنند .

.

گردآورنده: آقای جمشید برومند

منبع: سایت کرکان بندرانزلی