گیلانیان قدیم بیماری هایی غیر از بریدگی و شکستگی و دریدگی عمیق را با گیله تجربه(درمان محلی) مداوا می کردند و اگر از مداوای محلی نتیجه نمی گرفتند و نا امید می شدند به ائمه اطهارو اماکن متبرکه متوسل میشدند و به هر چیز امید دهنده و آرامش بخش دست می یازیدند.
اگر بیمار دختر بود نذر میکردند که پس از بهبود او را به عقد نکاح فلان سید معروف در آورند!
به این صورت پیش می آمد که سیدی چند زن نذری داشت و از راه دریافت وجو ه نذری هزینه ی زندگی چند زن نذری دیگر را تامین می کرد.
اگر بیمار مرد بود برای سید مورد نظر نذری نقدی یا جنسی مثل گاو اسب گوسفند روغن و…. معین میکردند و پس از بهبود بیمار ادای دین می کردند.
منبع: آیین ها و باورداشتهای گیل و دیلم (محمود پاینده)
گردآورنده: سایت کرکان بندرانزلی
