به صفحه مدور چوبی بود به قطر ۷۰ سانتی متر و ضخامت ۳ الی ۴ میلی متر گفته میشد ونجاران محلی ان را می ساختند.
کاربرد تبجه در گذشته این بود که کشاورزان برای جداکردن جو ازخورده کاه بویژه سوزنک های متصل به انتهای شلتوک (سُِل ) از آن استفاده میکردند.
خورده کاه را به همراه سُل در محوطه ای در اطراف خانه می ریختند چرا که در تماس خورده به بدن سبب خارش و سوزش می شد محل ریختن سُل را در اصطلاح محلی سل سَر می گفتند .
والبته مرغ وخروسها هم ازین کار بی نصیب نبودن کلی لذت میبردن..
گردآورنده: خانم افسانه امانی
منبع: سایت کرکان بندرانزلی
با سلام و خداقوت
اگر اشتباه نکنم به سوزنک های انتهاء شلتوک “چول پیل” یا” سول پیل” هم میگفتند. از چیزهای که موقع جمع آوری برنج از شالیزار خیلی آدم را اذیت میکرد. لباسهایی که به آنها آغشته میشد به راحتی قابل پاکسازی نبود. یادش بخیر آن روزها!
واقعاً خسته نباشید.یادی از گذشته های دلپذیرمان شد.دسستان درد نکند