اولین مرخصی(۱۱)
بعد از تجربه ۴۰روز حضور در منطقه نوبت اعزام من به مرخصی فرا رسید. در این مدت فقط یک بار توانسته بودم به شهر(اندیمشک و دزفول) رفته و به وسیله تلگراف چند جمله در حد خبر سلامتی برای خانواده ارسال نمایم . آن زمان شبکه تلفن ثابت در خیلی از شهرها وضعیت مناسبی نداشت و از طرفی روستاها از جمله روستای ما نلفن نداشتند. در آن برهه زمانی فضای جامعه و کشور جو بسیار ملتهبی بود . از شهر ها خبرهای خوبی نمی رسید . تهدیدهای خارجی که به شکل جنگ تحمیلی نمود پیدا کرده بود از یک طرف و تنشهای بین گروهها و احزاب داخلی از طرف دیگر وضعیت خطرناکی را رقم زده بود . هر روز اخبار نگران کننده از درگیری بین هواداران گروهکها و رئیس جمهور وقت با نیروهای امنیتی خصوصا” سپاه پاسداران می رسید. یکی دو روزی بود که احتمال برکناری رئیس جمهور سر زبانها افتاده بود. بالاخره شامگاه ۳۱خرداد و در خبر های ساعت ۲۰رادیو، خبر رد صلاحیت و برکناری رئیس جمهور از رادیو پخش شد. با پخش خبر برکناری بنی صدر غوغایی در جبهه ها بر پا شد. با انتشار این خبر شوق و خوشحالی بخشهایی از منطقه را فراگرفت، این خوشحالی که غالباً با شلیک گلوله های رسام و نور افشانی همراه بود. دشمن بیچاره و از همه جا بی خبر به تصوراینکه نیروهای ما قصد حمله دارند شروع کرد به گلوله باران مواضع ما، آن شب که من در خط روستای شعیبیه شوش دانیال بودم . با گلوله باران وحشتناک عراقیها مواجهه شدیم . حجم گلوله های خمپاره که به اطراف مواضع ما اصابت میکرد به مثابه رگبار بارش بهاری بود . به قدری حجم گلوله ها زیاد بود که امکان خروج از سنگر به هیچ وجهی وجود نداشت . از لای کیسه های خاک که به بیرون نگاه میگردی در روشنایی منورهای شلیک شده ارتش عراق که از ترس و برای روشن کردن منطقه پیاپی شلیک میشد.حجم انبوه دود و خاک حاصل از انفجار خمپاره ها جلوه غریبی ایجاد کرده بود.در این بین رگبار پی در پی گلوله های رسام نیروهای ما به این جلوه می افزود . خلاصه اینکه تا پاسی از شب آتش بازی بی دلیل طرفین ادامه داشت و متاسفانه گردان ما هم از این کار بی تصیب نشد و در پایان شب چند مجروح روی دستمان قرار گرفت.فردای آن روز به من خبر دادند که تا چند روز دیگر میتوانی به مرخصی بروی روز دوم تیر جانشین من به خط آمد و بعد از ساعتی من به خط عقب برگشتم و دو روز بعد برگ مرخصی من آماده و نحویل من شد . وقتی به سمت تهران حرکت کردیم وضعیت شهرها خیلی مناسب نبود در مدخل و مخرج همه شهرهای مسیر پستهای ایست و بازرسی سختگیرانه ای مستقر بود . و در هر پست بازرسی بدنی و ساکها با شدت انجام میشد . ما که از سر وضع و لباس ما مشخص بود چکاره هستیم هم استثناء نمی شدیم . اینقدر این بازرسیها ادامه داشت . که نزدیکهای صبح روز ۵تیر هنگامی که از ترمینال جنوب به سمت ترمینال غرب تهران می رفتیم و حسابی از بازدیدهای پی در پی کلافه شده بودیم در انتهای خیابان هلا ل احمر تهران، سرپل امامزاده معصوم یکی از دوستان واکنش بدی از خود نشان داد که نزدیک بود مشکلی ایجاد شود . یکی از بر و بچه های جوان بسیجی به واکنش دوستمان واکنشی شدیدتر نشان داد و با اسلحه کشیدن موجب تنش و درگیری بین آنها شد. بالاخره با کدخدا منشی و عذرخواهی طرفین موضوع ختم به خیر شد. وقتی که مسیر تهران به گیلان را طی میکردم اوضاع چنان خوبی مشاهده نمی شد. در محل هم داستان شکل پیچده تری داشت تنشها و دستگیریها خبر اول خانواده ها و قهوه خانه ها بود و کمتر کسی به اخبار جنگ تمایل داشت و در ادامه هم فاجعه هفت تیر اتفاق افتاد. در زمان برگشت تا تهران ازبس در پستهای ایست بازرسی پیاده و سوار شدم که از مرخصی آمدن پشیمان شدم و خوشبختانه ادامه مسیر تهران اندیمشک با قطار طی کردم و در مسیر از بازرسیهای بدنی خبری نبود….
.
نویسنده: نادر وطن خواه تربه بر
ایمیل نویسنده:nader.torbehbar@yahoo.com
وبلاگ نویسنده:torbehbar.blogfa.com
منبع: سایت کرکان بندرانزلی (www.karkan.ir)