دوستان سلام / اَ متن خیلی جالبه حتما بخوانید چون خودِ نویسنده (بابک نجفی) اصرار داشتی به اشتراک بنیم منم اَیه نهم تقدیم شوما

خواب…
(بابک نجفی)
این خواب تقدیم به همه پدران و مادرانی که بیرحمانه زبان گیلکی، این میراث گران بهای گیلانیان کهن را از فرزندان این آب و خاک دریغ کردند.

حتماً حتماً حتماً تا آخر بَخَنید…

یادم میاد یه شب خوابیده بودم…..خسته و داغون و لهیده بودم
همچین که گرمِ گرمِ خواب بود چشام…..یهو خیال کردم یکی کرد صِدام
صدا کی بود؟ چی بود؟ چی شد؟ کجا رفت…..تمام فکر و ذکر من، دنبال آن صدا رفت
نزدیک اومد جلوی چشمم ایستاد…..نگاه من به سر و وضعش افتاد
نه غول، نه اژدها، نه دیو زرد بود…..صاحب آن صدا، یه گیله مرد بود
لباس های محلی قشنگمون تنش بود…..عطر برنج و چایی رو شلوار و پیرهنش بود
آخ که چقدر صداش قشنگ و گرم بود…..دلم واسه زبان خوب مادری چه تنگ بود
بهش نگاه کردم و گفتم: سلام…..میشه به من بگید من الآن کجام؟
دستُ بلند کرد، یه قاپاس زد به من…..گفت: گیلکی، ره، گیلکی گب بزن!
تی اصلیت، تَره فراموش نِبه…..امی زبان مادری نیمیره، خاموش نِبه
تا دورَ بوستی تو از اَن حوالی…..میگی مَرا تی گب نمیشه حالی؟!
تی زاکَ یاد دیهی لَهجه ی فارسی…..هَسَ بوبوست، گیلکی بی کلاسی؟
نسل جدید در اَمی مورد چی گِه؟…..آیندگانِ هویت پس چی به؟
چرِه باید کاری کودن اشتباه؟…..تا ببه گیلکِ اسالت تباه؟
هَ خاک گیلان اَمی پئر و ماره…..گیلکی هم اَمی پیله برآره
برار مگر برآره از بین َبره؟…..به عاقبت فکر بوکودی، هی زره؟
یه روزی که گیلکی از بین بشه…..جواب آینده یَ پس کی دِهِه؟
زبان گیلکی می افتخاره…..از اَمی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که ُپر از دلاوران بو…..میرزا کوچک، ایران قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو…..محمود نامجو، پیله پهلوان بو
شوت زئی، سیروس جه میان میدان…..هَلَ هَل ِ شادی شوئی تا آسمان
زیست شناسی پئرِه، َامی دوکتور بهزاد…..اَشان روح، همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور…..چره َهسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده…..نمونه کم نیه، خیلی زیاده
صبح به، اگر نام َببَرم، تک تَکَ…..اوشان که سر بولند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید…..مایه عزتِ اَمی دیارید
تو هم بیا باهم همه دست به دست…..اَمی گیلانَ چاکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حُرمت َبنیم…..کوجی زاکانَ گیلکی یاد َبدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگه…..اَ نسلِ رِه َننیم اَ لکه ننگه
فردا زاکان نیگید اَمی پئر و مار…..هیچی جه تاریخ َننَئید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت…..دینگ دینگ دینگ… صدای زنگ ساعت
پریدم از خواب، نه نه نه! ویریشتم…..می تختِ رو ایپچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیل رو بینیشته…..حسابِ ساعت جِ می دست جیویشته
بیدم اونه گبان همه طلا بو…..قیمتی بو، همتای کیمیا بو (به یاد شیون)
خودم بوگفتم ایتا جمله با من:…..((تو گیلکی ره، گیـــلکی گب بزن…))

از شومان گیلکانِ عزیز خواهش کونَم کی شیمی زَکَنِ اَمرَه از وقتی کی هنوز حرف زئنَ یاد نیگیفتید گیلکی گب بَزَنید. مطمئن بیبید خودشانِ ره فارسیَ با تلویزیون و مدرسه و … یاد گیرید. تجربه ثابت بوکوده کی اَ زَکَن اَشَنِ لهجه هم کمتر از کسایی ایسه کی از هوو اول فارسیَ یاد بیگیفتیدی. چون وقتی شومان با شیمی او لهجه غلیــــــظ زَکِ بیچاره مَرَ فارسی گب زَنید، اونم فارسیَ هوتو یاد گیره و هیچوقت اَنِ لهجه چَکودَ نبه. می پئر و مار کی اَمی مَرَ از هوو اول گیلکی گب بَزئید. شومان شیمی زَکَنِ اَمرَه چی کار کونید؟

نویسنده:بابک نجفی
گردآورنده: سایت کرکان بندرانزلی