بدرود پور رضا
بدرود ای صدای رسای گیله مردان
بدرود ای آوای شادی بخش گیله زنان
بدرود ای نوای غمناک چوبان
بدرود ای ترانه ی کوهمردان دیلمان
بدرود ای زمزمه ی ترنم ِ باران
بدرود ای آواز خوان گیلان و مازندران
بدرود ای نغمه خوان گیل و گالش
بدرود ای ” می جُنه زن مار ”
بدرود ای ” کنوس کله ”
بدرود ای ” کاس برار ”
بدرود ای ” عروسه گولی ”
بدرود ای ” لاجُنه هوا قشنگه ”
بدرود ای ” هو هو ”
بدرود ای ” یه قول دو قول ”
بدرود ای ” حلیمای ”
بدرود ای ” رعنا گله ”
بدرود ای ” آسیه خانم ”
بدرود ای ” صفر علی خُن ”
بدرود ” ای گل آفتاب ”
بدرود
بدرود
نه نه
نمی توانم
بدرود بگویم
چون همیشه با منی
زمزمه ی ترانه های تو
این غربت تلخم را می شوید
و مرا به گیلانم
فاصله کوتاه می کند
گویی گیله مردی هستم
داره به دست
و یراق اسب
در دست
به شالیزار می روم
و برنج درو می کنم
گویی
مرد چایکاری هستم
که با داسم
بوته های چای را
هرس می کنم
گویی چوپانی هستم
که با نی ام
برای رمه هایم
دلتنگی ام را
سوز می بارم
تو هیچگاه نمی میری
تو همیشه زنده مانی
در من
ما
نسل بعد
و نسل های بعد تر
دوستت داریم
پور رضا
Ahmad Panahandeh
احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )
لطفاعضویت درسایط درصورت امکان
پاسخ مدیریت سایت : * لطفا به ایمیلتان مراجعه کنید *