گیلیکَـه جخطــره دام ، خاک بمِه سر

فارَسی گب سره دام، خاک بمِه سر

زوانـِــه گیلکــی ، گــــــولا مــــانسته

مِــه گـولا پَرپَره دام ، خاک بمِه سر !
واگردان فارسی :

گیلکـــــی را از یـــاد بــــــــردم ، خاک برسرمن

حرف زدن فارسی را سر دادم، خاک بر سرمن

زبـــــان گیلکــــی ، مــــانـند گـــــــل زیبــا بود

گـــــــل ام را پر پر کــــــردم ، خاک بر سرمن !

========================

توروا کی بگنست
می سبز ولگا زردا کود
هتو کی می خالان لا دوارست
هو زردانا زمین فوکود
انا ترسم کی هتو
تش تاوده می دامنا
می دیلا خون بوکونه
غم دگانه می چومانا
آسمانا فارسن
می ناجه بو

واگردان فارسی : 

باد وحشی که وزیدن گرفت
برگهای سبزم را زرد کرد
همچنان که در میان شاخ و برگهایم رد می شد
برگ های زردم را به زمین ریخت
از این می ترسم
که آتش به دامنم بیافکند
دلم را پر خون کند
غم در چشمانم بیاندازد
به آسمان رسیدن
آرزویم بود

========================

توکالی سر ایسام
بیزیرا فاندرم
مرا لرزا زنه گم یعنی خودا هم!

واگردان فارسی :

برقله ایستاده ام
به پائین می نگرم
به خود میلرزم و می گویم یعنی خدا هم!

========================

اَ زمستانه مئن

ورف و وارانه دورون

سینه سورخه یم ، ایدانه سینه سورخ

پَر کشم ورفانِه سر

سوج ِ سرما مِه سینَه سوجانِه

تونده باد مِه پرو بالا ایشکنه

مِه چومِه نی نی دورون

وَل کشه سبز باهار

وختی سورخی یا دینم مِه سینه سر

ایدَفا

سورخه گولِه یاد دکَفَم

تو نانی

چتو جان کَنَش کُنم ورفه مئن

فارَسم تا به باهار

فارَسم تا به باهار !
واگردان فارسی :

میان این زمستان

درون برف و باران

من سینه سرخه ام* ، یک سینه سرخ

پَر می کشم روی برف ها

سوز سرما سینه ام را می سوزاند

پر و بال ام را تند باد می شکند

درون قرنیه ی چشمان من

بهار سر سبز شعله می کشد

وقتی سرخی را بر روی سینه ام می بینم

یکباره

یاد گل سرخ می افتم

تو نمی دانی

چطور تقلا می کنم درون برف

تا به بهار برسم

تا به بهار برسم !
* سینه سورخه : نام پرنده ای است بومی در گیلان که در غرب گیلان به آن « زی زا » هم می گویند .

========================

 منابع:    tookali.gilblog.ir     &     soneh-1342.gilblog.ir

عکس : خانم پریسا میرنظامی

گردآورنده:  سایت کرکان بندرانزلی