امید خوب چیزی هست.دولت مردان جامعه ومسئولین منطقه ای ومسئولین مملکتی از این امیدبهره ها میبرند.همین طور مردم عادی مانند مانیز با این امید باآرامش ودلخوشی زندگی میکنند.مثلأ روستاهائی که در نزدیک روستای (وربن) هستند ،از امکانات زیستی متعارف برای ادامه حیات بی بهره هستند ،اما امیدوارند که بزودی صاحب این امکانات بشوند.از روستای خودم( وربن )وخواهر دوقلویش (سورتله) میگویم که به گمان من مردمانی امید وار تر از همه جای دنیا دارند.این حرفم از سرگزافه گوئی نیست.مثالی میزنم تاصدق ادعایم برخودم ثابت شود.سال ۱۳۴۲ عازم مدرسه شدم.آنموقع هم مانند امروز روستای (وربن) فاقد مدرسه بود.پدرم مرا سوار الاغی کرد تابه روستای دیگری که بیش از هشتاد کیلومتر با روستای من فاصله داشت ببرد تادر آنجا به مدرسه بروم.بیش از دوروز سفر سخت با الاغ .چند بار بعلت صغر سن وبدی مسیر از روی الاغ پرت شدم.وهربار پدرم میگفت پسرم این آخرین سفر تو با الاغ است.بزودی در این مسیر جاده ای احداث میشود وما میتوانیم به راحتی برویم وبیاییم.از آن تاریخ سالها گذشت ومن هر سال این راه را با الاغ رفتم وآمدم ولی هرگز امیدم را از دست ندادم.چون به حرف پدرم ایمان داشتم ومیدانستم روزی صاحب یک راه خوب خواهیم شد. همینطور که پدرم هم امیدش را ازدست ندادوهمیشه به امید داشتن یک راه خوب ویک سفر آسان به زندگی اش ادامه داد.وایضأهمانگونه که مردم روستای من نیز امید وار داشتن یک راه خوب هستندوهرگز امید خودرا ازدست نمیدهند.چند وقت قبل پدرم از من گله مند بود که چرا دیر به روستا وبه دیدن آنها میروم.من عدم وجود یک راه خوب را بهانه نرفتن به روستا کردم.پدرم گفت نگران نباش امید وارم تا سال دیگر راه روستای ما درست شود.اینهمه امید واری آدم را به وجد میآورد.ما اینقدر امید داریم که میگوئیم این وزیر، راه رادرست میکند .این وکیل، راه را درست میکند .این استاندار،برای راه ما اقدام میکند. این فرماندار،راه مارا درست میکند.این بخشدار،برای راه ما چنین وچنان میکند.اما دریغ ودرد،بسیاری از مسئولین آمدند ووعده ها دادند ویا ندادند.رفتند ویا ماندندودر حالی که بسیاری ازآن (امید واران روستای ما) رخت سفر به دیار دیگر کشیدندوما هم چنان امید واریم که روزی راه خوب به روستای ما بیاید.ومسئولین هم در برابر تقاضاهای مکرر مامیگویند بروید وامید وار باشید که بزودی برای احداث ویا مرمت راه روستای شما اقدامی عاجل صورت میدهیم.وما بازهم امید واریم وهمچنان این امید سر لوحه حیات ما میباشد.ومن با خود می اندیشم که ایکاش نسل آینده مانیز برای آرام تر زندگی کردن امیدش را برای داشتن یک راه خوب از دست ندهد.وهمچنان امید وار ظهور وزیر یا وکیل ویا استاندار ویا فرماندار ویا بخشداری باشدکه این راه افسانه ای راسامان دهدو به حقیقت بدل کند.

.

نویسنده: اقای اسدا… سلیمی

منبع:  varboon.com

گردآورنده:سایت کرکان بندرانزلی