–آقای قوامی خودتون را معرفی کنید و طریقه آشنایی خودتون با  موسیقی را برای ما بگین !

همانطور که میدونین من تو یه خانواده هنرمند بدنیا آمدم ، درست من و دوستانم بچه های انقلابیم و زمانی که انقلاب شد من شش سالم بود و پدر از تهران برای ادامه زندگی اومدن به آبکنار و پدر به نوعی با موسیقی فاصله گرفت و شاید بهتره بگیم از هنر دور ماند و به کار کشاورزی مشغول شد ! ولی وقتی که فصل تابستان وقت نهار میشد و ما رو ایوان سفره غذا رو پهن میکردیم ناخواسته نوار استاد فرهنگ شریف یا استاد جلیل شهناز پخش میشد ،  لذت میبردم و من رو تحت تاثیر خودش قرار داد به نوعی تار استاد شریف تاثیر بیشتری رو من میذاشت و از شنیدن تکتوازی استاد همیشه لذت میبردم ! بعد از مدتی دوستان پدرم مثل استاد همایون خرم ، تورج نگهبان و بقیه اساتید پدرم رو پیدا کردن و دوباره اون محفل ها و دوستی ها ادامه پیدا کرد ، خوب من هم با حضور تو این مجالس علاقمند شدم  و ذهنم بیشتر آماده موسیقی شد !

– به صورت حرفه ای ساز رو کی شروع کردین ؟

مبانی اولیه رو پیش پدر گذروندم ، ولی بعد از مدتی پدرم به واسطه استاد محمد رنجبر معاف ، سه تاری برام تهیه کردند و من این سه تار رو تو پلاستیک میذاشتم تا بارون خیسش نکنه ، هر دو ساعت به دو ساعت یه مینی بوس به سمت انزلی حرکت میکرد و من سوار میشدم وروستای  معاف پیاده میشدم میرفتم منزل استاد برای یادگیری ! اون زمان شرایط خاصی توی جامعه حاکم بود ، مثل امروز نبود که آقایون موهاشون و تا کمر بلند میکننن و گیتارشون رو دست بگیرن قدم بزنن آن زمان کسی نمیتونست بگه حتی من نوازنده فلان ساز هستم ! گذشت و من تار و هم پیش استاد معاف با گذرون کتابهای آموزش مقدماتی تار (استاد روح الله خالقی) به تهران آمدم و رفتم پیش استاد فریدون احتشامی که فکر کنم الان (رئیس اداره ارشاد سمنان) هستش و ردیف  میرزا عبدالله  رو پیش ایشون گذروندم ! ایشون از شاگردان خوب و توانای استاد فرهنگ شریف بودن و به لحاظ سبک نوازندگی خیلی شبیه استاد شریف ساز میزدند و من ترغیب شدم که برم پیش ایشون ، چند جلسه پیش استاد هوشنگ ظریف و چند تا دیگه از اساتید رفتم و از محضرشون استفاده کردم !

– برای اولین بار چطوری خودتون رو معرفی کردین ؟ کنسرت یا برنامه ای بود ؟

یازدهمین جشنواره  فجر بود که گروه عشاق گیلان به عنوان نماینده استان گیلان برای اجرا موسیقی گیلکی معرفی شد ، استاد رنجبر که فیکس تار این گروه بود نتونستن بیاد و شاگرد به جای استاد رفت و من رفتم جای ایشون نوازندگی تار گروه رو به عهده گرفتم ، من هنوز کاتالوگ های جشنواره رو دارم که نوشته بود ( حضور حرفه ای ها در روز ششم ) من با گروه عشاق که هنرمندانی مثل آقای ورعی ، اسماعیل زاده ، عشقی و مابقی دوستان بودن اجرای خوبی داشتیم ولی اونجا تنها ایرادی که به گروه گرفتن این بود که لباس محلی گیلان نپوشیده بودیم و از سازهای اصیل گیلانی مثل نقاره ، سورنا و یا …. استفاده نکردیم ولی مورد استقبال قرار گرفتبم ! توام با استاید بزرگ و دوستانم اجراهای زیادی داشتم گذشت و گذشت تا الان که بندرعباس ساکن هستم و با آقای احمدی با آقای محمدی نژاد و بقیه دوستان گاهی دور هم جمع میشیم و اجرا هایی داریم !

– شما از همون اول به نیت حرفه ای گری ساز رو شروع کردین ؟

بله ، این کار عشق میخواد یعنی چیزی از دوست داشتن و علاقه فراتر  ، متاسفانه من و دوستان هم  دوره ای ما تو بد شرایطی قرار گرفتیم ، کلاس آنچنان نبود ، کسی نمیتونست به ضرس قاطع بگه که من نوازنده هستم ، ساز ها رو از بین میبردن ، سازها ی خوب از کشور خارج شد ، مثلا اگه کسی میدید که شخصی تو ماشینش داره آلبوم (بیداد) استاد شجریان رو گوش میده خیلی راحت میتونست بزنه ضبط ماشین رو بشکنه و از این قبیل مشکلات ، من با اینکه همیشه اساتید خوب و توانایی در کنارم بودن احساس میکنم که هنوز نتونستم به طور کامل ازشون بهره کافی ببرم ، از طرفی هم گرفتاریها و مشکلات روزمره بیشترین توان من رو گرفته من با اینکه سنی ندارم احساس بازنشتگی میکنم !

– زمانی که شما شروع کردین توی آبکنار کسی بود که دوست داشته باشه موسیقی رو یاد بگیره ولی به دلایل مختلف از این کار باز مونده ؟

اونطور به معنای واقعی کسی نبود ، مثلا آقای آماده واسه دختر خانومش سه تار خرید ولی ایشون ادامه نداد ، مرحوم علی عزیزیان بودن که صدا و ذوق خوبی داشتن ، خارج از محیط آبکنار دختر خانوم های استاد معاف بودن که ادامه دادن و الان به طور حرفه ای ساز میزدن !

– در مورد پدرتون !  استاد سید حسین قوامی چطوری با موسیقی آشنا شدن ؟

پدربزرگم قاری قرآن بود و این صدای خوش به پدرم به ارث رسید و پدر اولین بار تو گروه سرود مدرسه تونست برای اولین بار توانایی های خودشو بشناسه و دوران خدمت سربازی به طور حرفه ای تر موسیقی رو دنبال کردن و به طوری که دوره خیلی کوتاهی پیش استاد دوامی رفتن ولی ردیفهای آوازی رو پیش استاد محمود کریمی بودن ،  بعد از اون وارد وزارت فرهنگ شدن و برای اجراهای مختلف به کشورهای مختلف مثل ژاپن و رفتن !

– شما خودتون دستی بر آواز گویا دارین ؟

من شاید بشه گفن دو دونگی بتونم بخوینم ، میشه گفت توانایی نسبی دارم ، یادمه قدیم هنرمندان مختلف مثل محبوبه بیات ، ملک مطیعی و همایون خرم و …. خونه ما می آمدن ، پدر تو جمع میگفت که پسرم میخونه  ، من هم با اینکه از معنا و مفهموم بعضی از ترانه ها به دلیل کم بودن سنم چیزی نمیفهمیدم ، شعرهای مرضیه  رو میخوندم و خیلی مورد توجه مهمان ها قرار میگرفت !

– آلبوم رسمی هم کار کردین با پدر یا بقیه اساتید ؟

چندین بار قرار بود تهران با دوستان کارهایی رو انجام بدیم ، چند بار قرار بود که برای ادامه کار به خارج از کشور برم که متاسفانه هر بار خواستم کاری رو شروع کنم اما هایی سر راه اومدن و نشد ولی فکر و ایده هایی خوبی دارم شاید بشه گفت انحصاری باشه ، ولی مستلزم اسپانسر خوبی هستش برای پیاده سازیش ، یکی از دوستان میگفت هر وقت فکر کردی که فکر خوبی داری همزمان ۳۵۰.۰۰۰ نفر تو جهان دارن به این فکری که تو سر داری فکر میکنن ، ولی با همه این تفاسیر برنامه های خوبی برای آینده دارم !

– موسیقی گیلان رو در چه سطح و چطور میبینید ؟

گنجایش موسیقی گیلان خیلی بالاست ، گیلان گنجینه غنی از موسیقی فولکلوریک هست که متاسفانه کسی بهش بها نداد ، کردها و لرها خیلی از ما جلوتر هستن البته صدا و سیما کارهایی داره انجام میده ولی در کل گیلان خیلی عقب تر از بقیه استانها هستش !

– ضمن تشکر از اینکه وقتتون رو در اختیار من گذاشتین حرفی اگه هستش که لازم میدونین باید بگین یا طی مصاحبه مطرح نشده بفرمائید !

من و پدرم و خانوادهها مون همیشه سعی کردیم که بدون حاشیه زندگی بکنیم و همیشه سعی کردیم راهی رو بریم که درسته و نخواستیم که خود نمایی کنیم ، من از همه دوستان به خصوص جنابعالی که اینطور به زادگاهشون ارج میذارن ، من بهشون افتخار میکنم ! شاید اقرار باشه ولی پدر من به عنوان یک روستایی زاده که در آبکنار متولد شده به جایی رسید که در یک برهه زمانی در کشور مطرح بود و با اساتید بزرگ حشر و نشر داشت ، همین الان هم اگه برای اجرا یا مصاحبه به شبکه باران برن میگن سلام عرض میکنم خدمت گیلانیها خصوصا آبکناریها ی عزیز، ، توی استان گیلان هزاران هزار روستا و بخش هست که شاید چند تاشون افرادی مثل حسین  قوامی داشته باشن  و ما باید قدر چنین انسانهایی رو بدونیم  ما تو آبکنار انسانهای محترم و فرهیخته زیادی داریم و باید قدرشون رو بدونیم !

من خودم هم وقتی پیش اساتید مختلف میرفتم ، یک روز استاد حسن ناهید رو به منزلشون میرسوندم بهشون گفتم استاد اگه من توانش رو داشتم سر تا پای شما رو طلا میگرفتم مگه ما چند تا ناهید ، یا حقی ، شجریان  و … داریم ، متاسفانه دولت و مردم ارج و احترام به هنرمند نمیذارن ،  از شما و همچنین از بقیه دوستان که زحمت میکشین و تو این زمینه فعالیت دارن تشکر میکنم و در واقع اول به خودتون احترام گذاشتین بعد به آبکنار ، ممنونم که وقتتون رو گذاشتین !

منبع: khanehyepedari.ir

منبع: سایت کرکان بندرانزلی ( Www.Karkan.Ir )