نام آهنگ: بهاره دختر عمو
آلبوم: خون پاش و نغمهریز
سبک: نواحی (تربت جام)
موسیقی خراسان سرشار از نغمههای لطیف است که میتواند به راحتی انسان را به خلسه فرو برد. حسین سمندری یکی از دوتارنوازان این ناحیه است که اخوان ثالث در وصف هنر او چند شعری در دفتر اشعارش دارد. نام این آلبوم هم از شعر اخوان گرفته شده که میگوید: «قربان زخمهای تو، خونپاش و نغمهریز/ «سبزپری» است این که زنی یا «شترخجو؟»/ تو با دو سیم محشر کبری به پا کنی/ شش تار خویش من شکنم، یا نه؟ هان بگو/ از پنجه تو زخم جگر، خون دل چکان/ مضراب من برنجی و مومی است، سیم مو/ استاد بینظیر، حسین سمندری/ پر از کدام چشمه و دریا کنی سبو؟…»
سمندری در این آهنگ دوتار را به آتش میکشد و ابراهیم شریفزاده با صدای محزوناش در بیوفایی دختر عمو میخواند: «عروسی میکنی شویت مبارک، بهاره دخترعمو/ حنا بر دست و بر مویت مبارک، بهاره دخترعمو/ مرا از کوی خود راندی به خواری، بهاره دختر عمو/ رقیبم بر سر کویت مبارک، بهاره دختر عمو…» حسین سمندری دهقان سادهای است در خواف خراسان، اخوان در توصیف او مینویسد: «گویا استاد سمندری را برای ضبط سازش یک دو بار به خارج هم بردهاند. شنیدم یهودی منوهین نوازنده شهیر ویولن با آن شهرت جهانی و اوج هنر نوازندگی، وقتی ساز استاد را میشنود، میگوید:من حاضرم تمام افتخارات جهانیام را در موسیقی بدهم و در عوض بتوانم پنجه این مرد روستایی را داشته باشم و از ساز چنین نغمههایی بیرون بیاورم(…) دوستی میگفت سمندری وقتی دوتار مینواخت پنجهاش خونین شده بود.» (از شعر دوتار سمندری – کتاب تو را ای کهن بوم وبر دوست دارم)
استاد سمندری اصواتی از دو سیم و کاسه ساز تولید میکند که انسان را به حیرت وا میدارد. هر چند بار هم که این آلبوم را گوش کنی، باز در شنیدن دوبارهاش چیز تازهای کشف میکنی. سرعت فوقالعاده، ضربه زدن به کاسه ساز (که غربیها به این تکنیک «گولپ» میگویند و از قرنها پیش در موسیقی ایران وجود داشته) و … از ویژگیهای نوازندگی استاد سمندری است. خاطرم هست که روزی این آلبوم را برای یکی از معروفترین و تکنیکیترین گیتاریستهای ایران گذاشتم و او پس از حیرت طولانیاش گفت: «اگر متالبازها این را بشنوند، دیوانه میشوند!»
نام آهنگ: یزله ۲
اثر: حبیب مفتاح بوشهری
آلبوم: دی زنگرو
سبک: فیوژن
حبیب مفتاح بوشهری آهنگساز و نوازنده سازهای کوبهای و بادی جنوب ایران در این آلبوم موسیقی جنوب به ویژه بوشهر را به اجرا میگذارد. حبیب سالها در کنار سعید شنبهزاده درراه معرفی موسیقی اصیل جنوب ایران تلاش کردهاند.هر چند که از نوآوری و نگاه نو نیز غافل نماندهاند. این دو به خصوص سعید چند سالی است که در فرانسه به آموزش موسیقی جز و تلفیق آن با موسیقی بوشهر مشغولند. حبیب در «دی زنگرو» نغمههای مختلف زادگاهش را اجرا میکند. ریتمهای شاد، لالایی، موسیقی شکوه و اعتراض، مولودی، موسیقی کار هنگام ساخت لنج، موسیقی وقت پارو زدن روی دریا و … انواع مختلف این نغمهها هستند. یزله موسیقی شکوه و اعتراض است که در اصل از آفریقا میآید و در این آلبوم دو نسخه از آن شنیده میشود. یکی نسخه خام و اوریژینال آن و دیگری نسخهای که بیس و درامز هم دارد. بیسی که دارا دارایی روی این آهنگ زده محشر است و بیس خالی آن هم شنیدنی است!
تو را خدا باز هم اجرای دو تار سمندری اگر دارید بگذارید
خیلی ممنونم از شما من از تهران //////// از قلعه حسن خان مزاحم میشم میخواستم بدونم چرا راجب روستای کهنگویه مطلب نمینویسید
از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل.روحش شاد.با هزاران سپاس از شما