که یه دنیا فرق داره با فسنجونهای بقیه شهرها، به هیچ عنوان شکر حتی از کنارش هم رد نمیشه و گوشت قلقلی توش جایی نداره….من عاشقشم و دوست دارم به شما هم یادش بدم….

مواد لازم :

–  مرغ سه تکه (نصف مرغ)

–   رب انار بسیار ترش یک قاشق غذا خوری سر پر (من گاهی کمی بیشترش می کنم)

–  گردو دو پیمانه (قبل از سائیدن)

–  پیاز یک عدد کوچک

–   نمک و فلفل و زردچوبه به میزان لازم

مرغها رو با یه پیاز کوچک ریز شده و نمک و فلفل و زردچوبه میذاریم جوش بیاد بعد رب رو اضافه کرده و اجازه میدیم مرغها نیم پز بشند.  بعد مرغها رو که رنگ و طعم گرفتن و نیم پزند از آب در میاریم و گردو ساییده رو اضافه می کنیم…خوب هم می زنیم تا حسابی یکدست بشه…بعد دو ساعت با حرارت ملایم می پزیم تا حسابی روغن بیاندازه (میشه گاهی یه ذره آب سرد بهش اضافه کرد تا بیشتر روغن بیاندازه)….رنگ غذا بسته به نوع رب انارش کم رنگ و پر رنگ میشه که تو رشت اونقدر مهم نیست…یعنی مهم نیست حتمآ سیاه بشه…قهوه ای ملایم هم خوبه…مامانم سالها پیش برا تیره تر شدنش یه کفگیر مسی توش میذاشت تا باهاش بجوشه و تیرش کنه اما حالا دیگه میگن ضرره و کسی از این کارها نمیکنه… مرغها رو تو این مرحله به غذا اضافه میکنیم و نیم ساعت بعد فسنجون ما جا افتاده و حاضره…

تو استان گیلان این غذا با مرغابی، خوتکا و اردک هم درست میشه و خیلی هم خوشمزست (اردیک فسنجان و مرغابی فسنجان کلی معروفند.) تو بعضی روستاهای گیلان به مواد فسنجون رب گوجه هم اضافه می کنند که باعث میشه طعمش متفاوت بشه و کمی قرمز تر به نظر بیاد که اصلأ تو دستور اصیل این غذا همچین چیزی وجود نداشته….

قدیمها فسنجون رو با ماهی کولی (نوعی ماهی کوچک به دو رنگ سیاه و سفید است که پوست کنده و سرخ می شود و بسیار لذیذ می باشد.) درست می کردند که بهش می گفتند “کولی غورابیج” به این ترتیب که گردو رب انار و نمک و فلفل رو با آب می پختند بعد کولی های پوست کنده و سرخ شده رو توش میانداختند….الان خیلی از رشتیها حتی اسمش رو هم یادشون نمیاد.

سالها پیش فسنجون خیلی غلیظ و کم آبی هم در گیلان درست میشده که با نان محلی لاکو(با آرد برنج) و نه با برنج خورده میشده…

منبع: آبکنار دات نت و طعم شبهای بارانی