نوشته: محسن فتاحی

چندی است به ابتکار تنی چند از دست اندرکاران سینما و تلویزیون ایران و با محدودیت های موجود در تلویزیون دولتی ایران دو سریال در شبکه ویدئو خانگی پخش شده و به صورت هفتگی توزیع میگردد که با تماشای این سریالها و استقبالی که مردم از آن کرده اند این سئوال در ذهن شکل میگیرد که واقعا ایراد این سریالها چیست که از پخش در تلویزیون ایران محرومند؟ 

مورد اول سریال قلب یخی است که سوژه ای جنجالی دارد و با داستانی تو در تو بیننده را شدیدا درگیر شخصیت های سریال کرده است.اگرچه حرف و حدیث در مورد تقلید این سریال از سریال های معروف خارجی زیاد است اما به اعتقاد نگارنده با توجه به سابقه سریال های پخش شده از تلویزیون باید دست اندرکاران این سریال را مورد تحسین قرار داد.برای اولین بار دیالوگ های به نسبت طبیعی را بین بازیگران این سریال دیده میشوددر حالیکه با محدودیت های تلویزیون دولتی ایران  دیالوگ ها بین شخصیت های سریال آنقدر مصنوعی و رسمی شده که اعتماد به تلویزیون در بینندگان از دست رفته است.شاید یکی از بزرگترین نقاط ضعف شبکه های تلویزیونی هم همین عدم ارتباط با مخاطب باشد.گویا تصاویر و صحبت هایی که از تلویزیون پخش میشود از کره مریخ روی آنتن میرود و هیچ نزدیکی و ربطی با زندگی کنونی مردم در داخل ندارد.

مورد دوم سریال قهوه تلخ مهران مدیری است که به اعتقاد من عدم پخش این سریال در تلویزیون دیگر اوج بد سلیقگی مسئولان رسانه ای کشور است که  مردم را به سمت شبکه های ماهواره ای هل میدهند.

واقعا چه کسی صلاحیت تشخیص خوب و بد را برای مردم دارد؟ با چه میزان و ترازی این سریالها برای پخش از شبکه های صدا و سیما  بد تشخیص داده شده؟ که اگر بد بوده چرا اصلا باید به طوری دیگر  به دست مردم برسد و یا اصلا موضوع اگر توافق مالی است با این در آمد های هنگفت صدا و سیما و ردیف بودجه ای که سالیانه در اختیارش است یک میلیارد بیشتر و کمتر چه دردی از صدا و سیما کم میکند که این چنین تلویزیون دولتی ایران خالی از بیننده شده است؟

تماشای این دو سریال را به همه شما پیشنهاد میکنم و برای ارج نهادن زحمات دست اندرکاران این دو مجموعه  توصیه میکنیم نسخه اصلی را از فروشگاهها تهیه فرمایید.شاید استقبال بی نظیری که از این دو سریال شده مسئولان رسانه ای کشور را تا حدودی هشیار کند.

محسن فتاحی    fattahi.mohsen@gmail.com

منبع: وارش