رجبعلی امیری فلاح ، استاد آوازهای ایرانی در سال هزار و دویست و هفتاد و نه ، در روستای سنگاچین بندر انزلی به دونیا آمد . اشعار شرفشاه را به لحن خوشی می خواند . در جوانی به شغل ماهیگیری روی آورد و در ساعات فراغت ، برای دوستانش ترانه های هی یار هی یار را، جان لله ، جار و جارو ، کراشیم باباب و بیجار کتامی را می خواند.

وی توسط “افشار طوس” وارد محافل و جشن های شهرستان شاهی سابق و آمل شد و در همین دوران با “محمد بلبل خان” خواننده دوره مظفرالدین شاه و “طاطایی” نوازنده ویلن آشنا شد .

در سال هزار و سیصد و هجده توسط استاد صبا به جشن ازدواج  ” فوزیه ” دعوت می شود و در همین جشن با “قمر ” آشنا می شود و خواننده ترانه های گیلکی در رادیو شده اما به توصیه “حنانه”کار آواز را دنبال می کند ، وی موسیقی را نزد ابراهیم منصوری ، علی اکبر شهنازی ، عبدالحسن شهنازی ، برومند ، هرمزی ، مهرتاش ، بهاری ، سلیمان امیر قاسمی آموخت و در کلاسهای مهرتاش و برومند به تدریس مشغول شد .