نامش سید عبدالوهاب و نام خانوادگیش « صالح » و به همین نام معروفیت داشته است. سید عبدالوهاب صالح ضیابری فرزند حجه الاسلام آقا سید صالح ضیابری ، به سال ۱۲۹۴ هـ . ق در ضیابر صومعه سرا دیده به جهان گشود . تحصیلات مقدماتی را در رشت نزد مرحوم حاج میرزا علی مجتهد رشتی فرا گرفت و آنگاه به نجف اشرف عزیمت کرد ، از محضر عالمان وقت مانند: حاج ملا محمد شربیانی ، حاج ملا علی نهاوندی ، آخوند حاج محمد کاظم خراسانی بهره های علمی به خصوص در زمینه فقه و اصول گرفت و اجازه اجتهاد یافت. او پس از دوازده سال فقه در دین در اواخر سال ۱۳۲۲ ه . ق به رشت مراجعت نمود و پس از ورود به رشت به تدریس فقه و اصول پرداخت. از شاگردان مشهورش شیخ علی ناصرانی و شیخ یونس ( میرزا کوچک خان جنگلی) و سید رضی رودباری بودند. در سال ۱۳۲۴ هـ. ق که زمزمه مشروطه خواهی آغاز شد ، صالح به جرگه مشروطه طلبان پیوست. پس از صدور فرمان مشروطیت در آن سال ، سید عبدالوهاب جزء اولین منتخبین بود که به عضویت « انجمن ایالتی گیلان » در آمد . در استبداد صغیر و قیام محمد علی شاه بر ضد مشروطه که منجر به توپ بستن مجلس و دستگیری آزادیخواهان شد ، سید عبدالوهاب به فرمان پادشاه، نفی بلد و به مشهد اعزام گردید . بعد از مدت سه ماه پادرمیانی عده ای از اعاظم اجازه بازگشت یافت به این شرط که مقیم رشت نشود . لاجرم به ضیابر زادگاه خود عزیمت کرد. بعد از قیام مشروطه طلبان رشت و قتل آقا بالاخان سردار افخم حاکم مستبد گیلان و تشکیل مجدد انجمن ایالتی ، آقا سید الوهاب صالح به رشت منفصل و قوای روس در شهرهای تبریز ، رشت و انزلی به تعرض مسلحانه پرداختند ، بسیاری از آزادیخواهان دستگیر و برخی از آنها بر اثر محاکمات قلابی در رشت و انزلی از طرف نکراسف کنسول وقت روس در رشت به دار آویخته شدند. در این جریان آقا سید عبدالوهاب صالح و جمعی از سران را مغلولاً به بادکوبه فرستاده و در شهر گرداندند که پس از پایان ماجرا و رهایی از زندان ، آقای صالح و فرزند ارشدش سید صالح صالح ( ایشان از دانشمندان گیلان و رییس یکی از شعب دیوان کشور بودن ) از راه بادکوبه عازم استانبول شدند و از آنجا از طریق حلب و بغداد راهی عتبات عالیات گردیدند . سه سال پس از این ماجرا ؛ یعنی در ایامی که جنگ بین الملل اول آغاز شد ، آقا سید عبدالوهاب خود را به رشت رسانید. وقتی که میرزا کوچک در جنگل قیام کرد و به پیروزیهایی دست یافت و علناً و رسماً سازمانی به نام« هیئت اتحاد اسلام» در کسما تاسیس کرد، آقای صالح در آن هیئت با عنوان ریاست به کار پرداخت . پس از پایان کار جنگل، کماکان در رشت به امور اجتماعی مشغول بود و مرجعیت داشت . در سال ۱۳۴۴ هـ . ق (۱۳۰۴ ه. ش) به نمایندگی مجلس موسسان انتخاب شد و سرانجام در روز دوشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۱۷ هـ . ش زندگی را بدرود گفت و در گورستان «مدیریه» رشت در مقبره خانوادگی آقا سید شرف الدین فرزند سید عبدالله ( شاه شرف یا شرف شاه) و به بیست و نه واسطه به حضرت امام موسی کاظم (ع) منتهی می گردد . مرحوم صالح ضیابری داماد آقا شیخ جواد مجتهد رشتی بود. از این خانواده، شخصیت های فقهی، علمی و… برخاسته اند.
منبع: وبلاگ صومعه سرا دیار نیلوفر و ابریشم
