عمارت عبدالعلی خان صوفی با قدمتی نزدیک به دو قرن که گویا جزو آثار ثبت شده میراث فرهنگی می باشد، تاکنون ۵ نسل را در خود جای داده است.

 بانو شکوه مقیمی تنها بانوی این خانه در مصاحبه با گروه تلویزیونی شبکه باران در برنامه (سفربه شهرستانها)می گوید:۷۰ سال است که عروس این خانه هستم واصالتم رشتی است ،جدبزرگ این خاندان حاج نصرا…صوفی-حاج میرزا یحیی خان-نصرت ا…خان صوفی و سپس شوهرم عبدالعلی خان در این خانه زندگی کرده اند که پس از فوت شوهرم من تنها مالک این خانه هستم.
این منزل ۳بار مرمت کلی شده و نگهداری چنین خانه هایی که هزینه زیادی را برای مرمت می طلبد،کار دشواری است.
بناهای قدیمی دارای یک اندرونی و یک سردر بوده اند که این بنا نیز از این قاعده مستثنی نبود ،در اندرونی که اهل و عیال زندگی می کردند و سر در این خانه محل دیدار همه سران نظامی و خانواده های بزرگ بوده است که برای ملاقات میرزا یحیی خان صوفی که حاکم اینجا بود،می آمدند و در این خانه همیشه به روی خلق باز بوده است.
به خانه که نگاه می کنیم ،می بینیم که الحق چقدر زیبا گفته اند در وصف این خانه آنان که قبل از ما آن را از نزدیک دیده اند((چقدر این خانه بوی ایرانی می دهد…!))
عمارت قدیمی عبدالعلی خان صوفی که هنر نجاران زبردست ایرانی است چه از بیرون و چه دورنمای درون آنقدر با شکوه جلوه می کند و آنقدر خود را به رخ بیننده می کشد که گویی خود را در باغی پرگل احساس می کند-باغی که هر گلش بویی خاص دارد-عکس های قدیمی که بر دیوارهابر روی طاقچه ها به چشم می خورد-گچ بری های ظریف و پنجره های رنگی که بی شک در معماری قدیم نامی مخصوص دارند همچون ویژگی های خاص خود که در روز از بیرون یک نماد و در غروب از داخل نمایی دیگر دارند و این ویژگی خاص این نوع معماری در این بناست.
باشد که با حفظ بناهایی از این دست،در حفظ معماری اصیل ایرانی که نمادش در گوشه گوشه ی این بناها به چشم می خورد ،بیش از پیش بکوشیم و بی ربط نگفته ایم اگر بگوییم به نام مدرنیته آنقدر از این همه فاصله گرفته ایم که امروز در خانه ها یمان کوچکترین اثری از معماری ایرانی به چشم نمی خورد.
پس بیاییم اگر امروز اینگونه نمی سازیم ،ساخته های گذشتگانمان را که بی شک میراثی گرانبها به دستان دیو سیاه ویرانی نسپاریم.