این مسجد یکی از قدیمیترین بناهای موجود در روستای سورکوه می باشد و از قداست خاصی نزد اهالی محل برخوردار است.در مورد ساخت این مسجد و درب چوبی آن مطالبی توسط افراد مسن روستا گفته می شود که بیشتر به افسانه شباهت دارد،و آن این است که این بنا توسط اهالی روستای سورکوه ساخته نشده،بلکه بعد از چند روز بارانی که اهالی روستا حتی قادر به بیرون آمدن از خانه هایشان نبوده اند،سروصدای ساخت خانه ایی به گوش اهالی که در خانه هایشان بودند می رسیده و بعد قطع شدن باران وقتی اهالی از خانه هایشان بیرون آمدند در همین محلی که الان مسجد بی ستون است،با این بنا روبرو شدند(لازم به ذکر است که در نزدیک این مسجد نهر ابی در جریان می باشد و درخت تناور و بلندی که به زبان محلی آزادار می گویند نیز وجود دارد).این بنا در ابتدا درب نداشته و اهالی هر دربی را که می ساخته و نصب می کردند،درب در جای خو قرار نمی گرفت.بعد مدتی،اهالی می بینند که دو لنگه درب زیر درخت آزادار افتاده است و آن درب(الآن هم موجود است)در بنای مسجد کار می گذارند.

در اواسط دهه ۵٠ این مسجد توسط اهالی تعمیر شد،که متاسفانه این تعمیرات باعث شد که تمام نوشته های روی دیوارهای داخل مسجد ازبین برود. ایوان بیرونی مسجد که در عکس هم مشخص است قبل از تعمیرات بصورت گلی بوده وموقع تعمیر یک سری استخوان انسانها بیرون آورده شد که روی پیشانیهای آنها یکسری خطوط نوشته شده بود. در اخل مسجد محرابی هم وجود دارد.

سیروس کریمی پور

منبع:وبلاگ روستای سورکوه