شیرین پارسی ۵۲ ساله؛ کشاورز در روستای شاندرمن از توابع شهرستان ماسال در غرب گیلان زندگی می کند.

کشت برنج مهم ترین فعالیت این زن کشاورز به همراه خانواده اش است. او سال ها قبل وقتی به همراه همسر و دو فرزندش و پس از پایان تحصیلاتش در رشته ادبیات در کشور فرانسه به کشور بازگشت متوجه شد که زندگی در کنار طبیعت را به شهر و شهرنشینی ترجیح می دهد.

زمین های بدون حاصل به ارث مانده خانوادگی شان به آن ها نوید یک زندگی جدید در دل طبیعت را می داد. او و خانواده اش دوران پر فراز و نشیبی را طی کردند. اما سر انجام توانستند با نوآوری هایشان در شیوه کشت مکانیزه در آن منطقه و مناطق دیگر الگوی مناسبی را به کشاورزان منطقه ارایه دهند.

او همچنین به بسیاری از دوستانش نشان داد که می توان در روستا زندگی کرد و در عین حال انسان موفقی بود. به نظر شیرین خیلی افراد در شهر کاری ندارند، اما تصور می کنند زندگی در روستا برای شان عقب ماندگی فرهنگی به دنبال دارد. او بر همه این تصورات خط بطلان کشید .

شیرین همواره در کنار کار کشاورزی و زندگی در روستا فعالیت های اجتماعی اش را ادامه داده است عضویت در هیات مدیره انجمن زنان مدیر کارآفرین، عضویت در هیات مدیره انجمن دوستداران محیط زیست و مجمع عمومی کشاورزان خبره از این جمله است.

او همچنین توانسته است در سال ۸۳ عنوان کشاورز نمونه کشوری را به خود اختصاص دهد .

با لبخندی بر لب می گوید:«کشاورزی همواره با بشر بوده است اما ما توانستیم شیوه سنتی کشاورزی به ویژه در کشت برنج را تغییر دهیم. تغییر این شیوه به یک جریان مدرن آن چیزی بود که ما را در منطقه شاخص کرد.»

شیرین در شروع کار بارها طعم شکست را چشید اما هرگز ناامید نشد:«سال های بسیار دچار سوخت شدیم، اما بعد از این شکست ها اولین سوالی که به ذهنم آمد این که کشاورزی کاری است که در سراسر دنیا انسان ها به آن مشغولند و ما تنها برنج کار دنیا نیستیم .پس چگونه می توان با این شکست ها مقابله کرد و مقهور طبیعت نشد.»

آن ها دریافتند که در مدیریت مزرعه با ضعف هایی همراهند و در درازمدت با شناخت آن ضعف ها توانستند از شیوه های مکانیزه کشت بهره ببرند. در تمام این سال ها دو فرزند پسر کوچک شیرین در تمام مراحل کار با آن ها همراه بودند. کاری که آن ها را روز به روز به کشاورزی علاقه مندتر کرد .

«هر دوفرزندم در رشته کشاورزی تحصیل کرده اند. آن ها آنچنان با کار کشاورزی عجین شدند که خود به خود به تحصیل در آن گرایش یافتند پسر بزرگ من اکنون در این رشته شاخص است و تنها کسی است که قادر به تعمیر و راه اندازی برخی ماشین های مدرن کشاورزی است.»

اکنون تمام مراحل کشت و زرع برنج در مزرعه پارسی و خانواده اش به صورت مکانیزه انجام می شود و نیروی انسانی کم ترین دخالت را در تولید محصول دارند.

«برای نشا کاری قبلا از بیست کارگر زن استفاده می کردیم، اما اکنون اصلا از نیروی انسانی استفاده نمی کنیم و نشا کاری کاملا به صورت مکانیزه در آمده است.»

طی این سال ها شیرین توانست بر زنان منطقه هم تاثیر زیادی بگذارد:«زنان کشاورز تا پیش از این هرگز ندیده بودند که زنی این همه در گل و باتلاق فرو برود، اما خم به ابرو نیاورد و از کارش لذت ببرد. این زنان حتی برایشان عجیب بود که چرا من فرزندانم را در کار با خود همراه می کنم. آن ها معمولا فرزندانشان را در عرصه وارد نمی کنند و دایما آن ها را به کار دیگری تشویق می کنند. همراه کردن فرزندانم در کار کشاورزی برای بسیاری از آن ها عجیب بود.»

به عقیده او با چنین نگرش هایی تا چند سال دیگر هیچ زنی حاضر به کار کشاورزی نخواهد بود . او تنها راه مبارزه با این نگرش را تغییر شیوه های کشت و آموزش مدیریت صحیح می داند.

او معتقد است:«برنج کاری همیشه محتاج ذوق زنان است و کار وجین به دلیل کارا نبودن دستگاه های آن هنوز حضور زنان را می طلبد.»

او به فعالیتش در عرصه محیط زیست اشاره می کند: «بسیاری از زنان گیلانی را به موضوع محیط زیست علاقه مند کرده ام آموزش در این عرصه از فعالیت های اصلی ام در حوزه محیط زیست است ما به تک تک روستاها می رویم و دوستداری طبیعت را به زنان می آموزیم. زنان و طبیعت جدایی ناپذیرند و از آن جا که گیلان خود کلان روستا شهر است اگر زنان روستایی آموزش ببینند مشکلات بسیاری حل می شود. جنگل ها در گیلان در حال نابودی اند و بیش تر مردم هم نسبت به طبیعت بی علاقه شده اند. بنابراین با رفتن به روستاها و صحبت با زنان روستایی صورت این مساله را تغییر داده ایم.»

شیرین زبان تالشی آموخته است و با زنان منطقه ارتباط بسیار خوبی دارد :«زنان روستایی به من اعتماد کرده اند و همواره مشکلات و مسایل شان را با من در میان می گذارند.»

نوآوری در فرآوری تولید برنج از دیگر فعالیت های این زن کارآفرین است:«مدتی است برنج قهوه ای تولید می کنیم. برنج سفید ویتامین و مواد مغذی لازم را ندارد. این کار تجربه فوق العاده ای است و عرصه های جدید در این حوزه را به رویمان گشوده است.»

منبع: نظام جامع اطلاع رسانی اشتغال