حاملگی می تواند موجب وارد شدن فشار بر ناحیه پایین کمر شود …
تخمین زده شده است که بیش از پنجاه تا هشتاد درصد زنان باردار در زمانی از دوره حاملگی به کمر درد مبتلا خواهند شد.
با افزایش تعداد بارداریها شیوع کمر درد افزایش می یابد.
دو فاکتور اصلی را در افزایش شیوع کمر درد در حاملگی دخیل می دانند:
۱-وجود جنین درلگن و قرار گیری آن در جلوی فقرات کمری باعث افزایش قوس کمری شده ، حمایت عضلات شکمی از وضعیت ستون فقرات را کاهش می دهد ، همزمان وزن جنین نیز فشارهای بیومکانیکی بر فقرات را افزایش داده ، مشکل بیمار بیشتر خواهد شد.
۲-هورمون ریلاکسین با کاهش سفتی کلاژنی ، لیگامانهای حمایت کننده مفاصل را شل کرده ، با این مکانیسم موجب افزایش حرکات سمفیزپوبیس و ساکروایلیاک و ایجاد درد می شود.
تظاهرات و علل کمر درد در حاملگی:
۱-کمر درد ناشی از فشارهای مکانیکی روی فقرات کمری.
این حالت می تواند با درد راجعه به پا همراه باشد. این دردها معمولا بعد از پنج ماهگی شروع می شوند و جالب توجه اینکه با نزدیک شدن به انتهای بارداری روبه بهبودمی گذارند.
۲-در هر زن بارداری که کمر درد مراجعه می کند، باید تشخیص های افتراقی مختلف را مد نظر قرار داد. خصوصا اگر طی سه ماهه اول ایجاد شده باشد پارگی دیسک بین مهره ای یکی از این تشخیص هاست که به ندرت در طول بارداری اتفاق می افتد.
۳-درد مفصل ساکروایلیاک که در پایین و خارج باسن، روی مفاصل ساکروایلیاک ایجاد می شود ، بعضا موجب درد راجعه به جلوی ران می گردد.
معمولا این درد شدیدتر و ناتوان کننده تر از درد مکانیکی ناشی از کشش کمری است.این درد معمولا تا آخر بارداری طول می کشد و در برخی موارد تا چند ماه بعد از زایمان هم ادامه می یابد.
بررسی بیماران:
تست های آزمایشگاهی مختلف انجام می شوند، تصویر برداری با اشعه ایکس طی سه ماهه اول ممنوع است و ترجیح داده می شود که در زمان های بعدی نیز انجام نشود مگر در صورت ضرورت.
MRI در طول بارداری توصیه نمی شود اما در مواردی که انجام شده اند عارضه ای گزارش نشده است. اگر مشکل کمر درد بیمار یا درد مفصل ساکروایلیاک با عواقب وخیمی همراه باشد باید فواید و مضرات این بررسیها را سنجیده سپس تصمیم گیری کرد.
درمان اساس درمان این بیماران را استراحت مناسب تشکیل می دهد . کمر درد های شدید مشخصا به استراحت مطلق در بستر احتیاج دارند. اغلب کمر دردهای مکانیکی بیماران باکرستهای مخصوص درمان پذیر هستند ، در مشکلات مفصل ساکروایلیاک ، کرستهای مخصوصی که بیشتر لگن را نگه می داردکمک کننده اندعدم استفاده از کفش های پاشنه بلند ، بلند نکردن اشیاء سنگین و … در این بیماران ارزشمند است.
استامینوفن به عنوان ضد درد می تواند مورد استفاده قرار گیرد اما از استیل سالیسیلیک و دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)اجتناب می شود.
در صورت نیاز می توان از متوکاربامول استفاده کرد.
مانیپو لاسیون فقرات در زنان باردار اندیکاسیون ندارد.
مشکلات کمری به ندرت باعث نیاز به سقط جنین خواهد شد.
معمولا درد بیماران مبتلا به اختلالات مفصل ساکروایلیاک شدیدتر و مقاوم تر است، در بیماران مبتلابه سندرم های اختلال عصبی (کودااکواینا) و یا به طور شایعتر با درد سیاتیکی شدید و غیر پاسخ دهنده به دوره های طولانی مدت استراحت ما را مجبور به انجام عمل جراحی با بیحسی موضعی و مونیتورینگ جنینی می کند.
معمولا نیاز به تغییر روشهای معمولی زایمان نیست مگر اینکه بیمار دچار پارگی علامتدار دیسک بین مهره ای شده باشد، در اینگونه موارد سزارین روش انتخابی زایمان است.
پس از زایمان بهتر است تا شش هفته صبر کنیم ، در طول این مدت اغلب کمر درد های مکانیکی بهبود خواهند یافت.
برنامه های ورزشی مرتب قبل از بارداری تا سه ماهه اول می توانند از شدت سندرم های مکانیکی لومبوساکرال بکاهند.
ورزشها را می توان در سه ماهه دوم و سوم نیز ادامه داداما تأثیر کمتری در کنترل علائم دارند .
پیش آگهی نهایی:
متأسفانه وقوع کمردرددرطول بارداری بدین معنی است که بایددر بارداری های بعدی منتظرکمردردهای زودرس تروشدیدتر باشیم.
