دانلود آهنگ گیلکی مارووزو با صدای فرامرز شکوری با بالانرین کیفیت…
| دانلود با کیفیت , ۱۲۸ +پخش آنلاین |
♫ درخواستی کاربران رســانه کرکان صــدا ♫
ته جورم و ته گوناه علم و کماله حاج آقه نام فقط مشدو کماله
آنچه می شنوید، بخشهایی از شعر بلند “مارووزو” اثر شاعر و نقاش معاصر، فرامرز شکوری ست. فرامرز شکوری، در این اثر زیبا از رویاهای کوچک کودکی آغاز می کند. این آغاز اما چندان پابرجا نمی ماند و درست هنگامی که در نخستین واژگان خود به نرمی رنگ می ریزد و از دار گوزگال و کاشال و بلبلان بهاری می گوید؛ بلافاصله راه به رفتگان باز می گشاید. به آن یادگاران که رفتند و به ماندگانی که در تقلای غم نان کمر خم کرده اند. به شریفانی که شرافت ماندنشان حکایت نسل های بعدی ما خواهد بود. شکوری از “مارووزو” چنان می گوید که اگر کسی از “مارووزو” خبر نداشته باشد، گمان می برد، او با پیر فرزانه ای که امانت مردم آبکنار را بر گرده دارد، حرف می زند. شکوری اما از “مارووزو” نه بمثابه پیر فرزانه؛ که با مردم بیداد دیده آبکنار حرف می زند. “مارووزو” پلی ست که بتواند این گفتمان مهربانانه را با مردم خود طرح بریزد، سامانه های آن را زیر چه بود رخدادها ببرد و چشمان خسته زبیداد روزگارانشان را بسویی بخواند که از دست رفته است. بسوی شادیهایی که باور و فرهنگ آن مردم را با خود به همراه داشت واکنون، همه آنها به عزایی بدل شده است که نمی توان در آینه آن را باز شناخت.
شکوری در تمام مدت، یک پا در تاریخ گذشته آبکنار دارد و پای دیگرش به احوالی کنونی که پر از اندوه و از دست رفته هاست. نوستالوژی یادهای دیروز در شعر “مارووزو”ی شکوری، نه حسرتی ست، هرچند، خود چنان وانمود می کند اما آینه ئیست که در برابر مردم خویش می گذارد تا ببینند و بیاندیشند که به کجا می روند.
فرامرز شکوری در طراحی از دست رفته ها، چنان به مهربانی با واژگان اصیل آبکناری رخدادها را می چیند که مخاطب مهربانانه در میان روزهای از دست رفته رها می شود تا بگردد و بگردد و بگردد.
شاهکار قلم فرامرز شکوری آنجا خود را نشان می دهد که در انتهای این معماری، آن را به هیئت وصیتنامه در می آورد تا اندوه خود را با مردمش با مهربانی در میان بگذارد…….
—
—
