شاید با شنیدن چانچو فکر کنید که این کلمه ژاپنی، چینی یا واژه ای مربوط به خاور دور باشد، اما اینطور نیست، این واژه، کلمه اصیل گیلانی است و چانچو در اصطلاح گیلانی ها به چوبی گفته می شود که به دو طرف آن زنبیلی حصیری آویزان می کنند و فردی که به آن چانچوکش می گویند با گذاشتن چانچو بر دوش برای فروش مرغ، تخم مرغ و بسیاری از محصولات مورد نیاز روستاییان از روستایی به روستای دیگر میرفت و بار این زحمت را بر دوش می کشید.
چانچو کشی شغلی پر زحمت است که امروزه در حال فراموشی است و تنها افرادی که هنوز این شغل را ادامه می دهند پیرمردهایی هستند که سالها به شغل چانچو کشی پرداخته اند امروز هم چه از سر عادت چه از سر نیاز هنوز به این شغل جالب اما پر زحمت ادامه می دهند.
گسترش زندگی ماشینی، آسفالت شدن جاده های روستایی و دسترسی آسانتر به بازارهای محلی و پرزحمت بودن شغل چانچو کشی باعث شده تا این حرفۀ جالب، رفته رفته فراموش شود و امروزه دیگر تنها در بازارهای محلی گیلان می توان تعداد اندک از چانچو کشان را دید که در حال فروختن تخم مرغ یا مرغ هستند.
شاید در آینده ای نزدیک این حرفه جالب تنها در موزه ها قابل دیدن باشد این را نه تنها آمار و ارقام بلکه موی سفید چانچو کشان گیلانی می گوید…
کاش فکری به حال این شغل می شد و با ترفندی این حرفه جالب را در آئین ها و سنت های محلی احیا می کردند.
باشگاه خبرنگارانِ گیلان
” این چانچو و چانچوکشی که در عکس می بینید را در سبزه میدانِ رشت و در آذر ۹۳ شکار کردم و پس از کلی گفتگوی صمیمی، یک گمج و نوخون از وی خریدم. اینقدر از دیدنِ او خوشحال شده بودم که وصف نشدنی ست. ”
.
عکس و جمع آوری و تنظیم: عاکف معززلسکو