علت نام گذاری این روستا به سیکارود به دلیل وجود نوعی مرغابی کله سبز وحشی به نام “سیکه “است که اواخر تابستان و اوایل پاییز از شمال روسیه به سواحل جنوبی دریای کاسپین مهاجرت دسته جمعی می کنند و فصول سرد را در ان جا میگذرانند.از جمله ایستگاههای زمستانی این پرنده رودی در گیلان بوده است لذا به سیکه رود و برای نرمی تلفظ به سیکارود جا افتاده است ولی بعدها به غلط سیگارود نیز نوشته و گفته میشود۱.
نمودار شاخص روستای سیکارود یک عمارت قدیمی ۲۹۱ساله است که ۱۱ نسل از ان میگذرد که که اخرین ان هم اکنون در دهه عمر ۹۰ به سر میبرد.
در ساخت بنا بیشتر از آجر استفاده شده و تمام درها از چوب و با نورگیرهای شیشه ای آراسته شده .روی در نمای ساختمان، تزییناتی خراطی شده و اُرسی های مشبَّک با شیشه های رنگی، جلوه ای زیبا به این عمارت بخشیدهاست. سالن ها و اطاق های بزرگ توسط شیخ عبد الحسین با نیروی انسانی از باکو در سال” ۱۰۹۸ ش” زمان پادشاهی شاه سلیمان از سلسله صفویه در مدت چهار سال ساخته میشود که تمام سقف ها و درهای ان نیز از چوب های روسی استفاده شده و هنوز هم با عمر زیاد و زلزله های متناوب دیوار ها وستون های چوبی ان سالم مانده است.ورودی عمارت از سمت جاده است که هیچ گونه حصاری ندارد.
کارگران باکویی نیز در مدت ساخت با خانواده های خود در همین محل زندگی میکردند.عمارت سیکارود در دو طبقه با زیربنای بیش از ۱۵۰۰ متر در محوطه ای با وسعت ده هزار متر مربع قرار دارد که پس از رسیدن به وراث که خورده مالک نیز بودند بیش از پانصد نفر از تولد تا مرگ در ان گذران عمر نموده اند که در طول زمان به سبب محدودیت وسعت سیکارود و کشاورزی به نقاط مختلف کشور کوچ نمودند .
در طول بعد از ساخت نیز تمام عروسی های محلی در این عمارت بزرگ و حیاط ان برگزار میگردید.شایانه ذکر است که این بنای تاریخی هم اکنون در لیست سازمان میراث فرهنگی کشور نیز ثبت گردیده است.
برای ورود به این روستا دو راه وجود دارد.یکی جاده ی اصلی لنگرود به کومله و دیگری جاده ی لنگرود به رودسر(قبل از پل شلمان)است که با تابلوهای هدایت مسیر مشخص شده است.
(کتاب تاریخ خانی شامل حوادث چهل ساله استان گیلان از تاریخ ۸۸۰ تا ۹۲۰ه.ق تالیف علی بن شمس الدین حاجی بن حسین لاهیجی. )۱
منبع اثار تاریخی گیلان
گردآورنده افسانه امانی
