حمام برای مردان از سحرگاه تا شامگاه یکسره باز بود مردان کاسبکار و مذهبی صبح خیلی زود به حمام می رفتند و غسل میکردند در شهرهای کوچک شرق گیلان همگان  همدیگر را می شناختند وبه همین دلیل بعضی ها که برای چند بار غسل کردن در هفته به حمام احتیاج داشتند رد گم می کردند و به حمام محله های دیگر می رفتند تا از گزند چشم زخم کسان مصون مانند!!!

حمام زنانه

حمام هر محله هفته ای دو روز از ساعت ۸-۹ صبح به بعد به زنان اختصاص داشت به اقتضای سن وسال و وضع مالی هفته دو هفته یا هر ماه یکبار به حمام می رفتند واگر نوبت حمام رفتن زنی نبود و از او می پرسیدند که: به حمام نمی ایی؟ جواب می داد که حله می جان شور نامو.
چون استحمام زنان ساعت ها به به درازا می کشید! اغلب غذای نیمروز را به حمام می بردند و در میان جمعیت می خوردند.
زنان و دختران ثروتمند نیز به حمام عمومی می رفتند ون در هیچ خانه ای حمام خصوصی نبود.جامه داران و کیسه کشان به آنان می رسیدند تا پولی به دست آورند. زنان ثرتمند به این کارگران برنج و پول و برنج می دادند و آنها را نگه میداشتند چون همین زنان بودند که تعریف پسران ودخران انان را در میان مردم محله بازگو می کردند و برای جش دادن عروسی پسر و دختر ثروتمندان پادرمیانی می کردند.

دید زدن دختران

در همین حمام های عمومی بود که مادران و پیرزنان برای پسران خود دختران شهر را از نظر ظرافت  زیبایی و چاقی و لاغری دید می زدند. چون حمام عمومی شر تنها جایی بود که همه زنان( فقیروغنی )همدیگر را عریان می دیدند.

.

گردآورنده: خانم افسانه امانی

منبع: آیینها و باورداشتهای گیل و دیلم (محمود پاینده)