ارسالی توسط: آقای رحیم احمدجوی کپورچالی

این داستان تقدیم می گردد به روح پاک آقای شاهین مدیر و معلم دوران دبستانم در دهه ۵۰

کلاس پنج که بوم امه معلم ایتا دختر بو که سپاهی دانش بو و امه مدیر نام هم شاهین بو که امه هم محلی بو.
ریاضیه اون امویه امرا درس دایه،وقتی کلاس شروع باسته تا آخر کلاس کسی جرات نکوده تکان بخوره ،اگه ایتا مگس امه دماغ رو بنیشتیبه کی تانسته دست باوره بوجور اونا دورا کنه.
وقتی ساعت ریاضی باسته همه زاکان دلپیچه گیفتیده.
ایبار ایتا کشیده محکم زه احمد گوشا که تمام امه ده انه صدایا بیشتاوستن،احمد بوگوفت آقا کرا بوستم،شاه واپرسی آلان یعنی نشتاوی چی گویم،احمد بوگوفت نه امرا خنده بگیفت ولی دریغ از کوچکترین نشانی از خنده زاکان صورت میان.
من تقریبا یک سالی بو که مجله کیهان بچه هایا شروع بوکودبم به خواندن ،تانم بوگویم تنها کسی بوم مه همسن و سالان میان که مجله خوادمه و بعد مجله های دیگر وکتابهای داستانی.
زای پنجشنبه منتشرا باسته جمعه هم فارسیه کپورچال.
ایتا ازروزان شاهین امتحان ریاضی فاگوایفتبه وهنوز نتیجه فاندابو. جمعه همان هفته مره دور راها یواش یواش دکفتبم شوندبم بازار مجله یا فاگیرم. بازار دوتا راه بو ایتا دور راه ایتاهم قالا باغ(قلعه باغ)
نزدیکای بازار مه پیرا بیدیم با دو سه تا مرداکان کرا امون دوبد خانه،نزدیکای ظهر بو،تا مرا بیدی بوگوفت واگرد بیشیم خانه،بوگوفتم شوندرم مجله ……. والانشته مه گب تمامابو بوگوفت ترا گویم واگرد خانه.
ا چره اتویی کنه ا پیر چی بوبوسته.

تا فارسیم خانه مه خون خونا بوخورد،خواستمه بدانم ادامه داستان تصویری داخل جلد کیهان بچه ها زاکان کشور چین بادبادک هوا کودیده بادبادک سر چه بلایی بامو داره.
هاتو تا فارسیمی خانه تی مدیر شاهینا بیدیم بوگفت تی پسر ریاضیا ۷ فاگیفته ا چه جور درس خواندنه خیلی شاهکار بوکوده داره ای کرا شی مجله هم فاگیر ته لش سر بنیش تی درسا بخان.
هاتو مره هاج و واج، دو سه تا سر کوفه هم می سرا بزه منم ا حیاط میان زیر درختان به و انجیر هی بوشون بیا کتاب به دست مثلا کرا درس خوانم می پیر فکر کوده معجزه بیه می نمره با الان درس خواندن.
فرت فرت دماغا بوجور فوکوشیمه گریه هم کودمه می دیل میان هر چی بد و بیراه بو شاهینا گفتمه.
فردا بوشوم مدرسه،ورقان ریاضیا که فدا بیدیم فاگیفتم ۱۷ ،می نمره از همه بیشتر بو.
گیجا باستم یعنی چی امرداکه چره اتوئی بوکودبه هسا کی جرات داشته انا چیزی بوگویه دیروز چره ا حرفا بزه بو و مه جمعیا خرابا کودوبه ای که هی……………………..

 .

ارسالی : آقای رحیم احمدجوی کپورچالی

ایمیل نویسنده : rak40ea@yahoo.com

منبع: سایت کرکان بندرانزلی (www.karkan.ir)