جغد شاخدار با نام محلی شاخدار «کوربی» و شاخدار «کورقوقو» معروف است.اندازه جغد شاخدار ۳۴ تا ۳۷ سانتی‌متر بوده و تنها جغدی است که با اندازه متوسط گوشپرهای بلندی دارد.در حالت نشسته توسط گوشپرهای بلندش به آسانی قابل شناسایی است و گاهی اوقات هنگام استراحت گوشپرهایش را جمع می‌کند.شکل ظاهری این پرنده شبیه شاه‌بوف بوده ولی چهره‌اش نارنجی است.

سطح پشتی این پرنده پر از لکه‌ها و خال‌های نخودی و قهوه‌ای مایل به خاکستری و سطح شکمی آن نخودی رنگ با رگه‌های تیره و راه‌های عرضی ظریف است ، از جغد جنگلی به وسیله سر زاویه‌دار، گوشپرهای بلند و بدن لاغرتر و چشم‌های زرد نارنجی مشخص می‌شود.زیر تنه‌ این پرنده خط‌دار و زیر بال‌ها نخودی با رگه‌های قهوه‌ای تیره است.
جغد مذکور در پرواز بال‌ها و دمش در مقایسه با جغد جنگلی بلند‌تر می‌شود، طول این پرنده به ۷۰ سانتی متر می‌رسد، بال‌زدنش پردامنه و پیچ و تاب دارد و روی جبهه‌های هوا سر می‌خورد.

تفاوت جغد شاخدار با جغد جنگلی در هنگام پرواز است که در این حالت، بال‌ها بلندتر و خم بال‌ها کمتر می‌شود.همچنین لکه تیره رنگی روی خم بال‌ها و قاعده شاهپرها به رنگ قهوه‌ای و نارنجی دیده می‌شود.

جغد شاخدار روزها در انبوه شاخ و برگ درختان استراحت می‌کند یا به ‌طور قائم و نزدیک به تنه درخت روی شاخه‌ها می‌نشیند. این پرنده از پستانداران کوچک، پرندگان و حشرات تغذیه می‌کند.در برخی نقاط هنگام پاییز یا زمستان به صورت دسته‌های کوچکی گرد هم به استراحت می‌پرازند.

جغد تالابی از جغد شاخدار «گوش دراز» پرجثه‌تر و گوشپرهایش خیلی کوتاه‌تر است و به واسطه شکل سر از جغد تالابی تمیز داده می‌شود.