ابراهیم رهبر به سال ۱۳۱۷ شمسی در صومعه سرا زاده شد. وی دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی زمین‌شناسی است (۱۳۴۴)، بازنشسته‌ی اداره‌ی کشاورزی (۱۳۵۹) که در حاضر تمام وقت به کار داستان نویسی اشتغال دارد. از این نویسنده کتابهای مهربانان و سه نمایشنامه ، دود و آه ( مجموعه داستان)،چاپ آخر زندگی،درشهری کوچک، من در تهرانم(مجموعه داستان)، سوگواران ( مجموعه داستان )، شاهدرسمی،نام کسما، نونو… انتشار یافته است . در سالهای اخیر نیزبیش از ۲۵ داستان کوتاه از او در مجله ها چاپ شده است. ابراهیم رهبر از اعضای گروه پژوهشگران ایران است. متفاوت می‌نویسد. تجربه‌گراست. گویی آگاهانه راه تعامل را با خواننده‌ی آثارش می‌بندد و از تجسم چهره‌ی خواننده‌ی مستاصل آثارش نیشخند می‌زند. این‌ها ویژگی نویسنده‌ای است که همواره از مناسبات ژورنالیستی زمانه‌اش دور بوده و با عزلت‌نشینی خودخواسته‌اش، کمتر مورد توجه منتقدان بوده است. نخستین داستان‌هایش از سال‌های آغازین دهه‌ی چهل در نشریات و جنگ‌هایی چون «طرفه»، «ویژه‌ی هنر و ادبیات بازار»، «فردوسی» و «اندیشه و هنر» منتشر شد. «دود» نخستین مجموعه داستان اوست که در سال ۱۳۴۹ در تهران انتشار یافت.
نمایش‌نامه‌نویسی از دیگر دغدغه‌های اوست که بیشتر از بسیاری از نویسندگان گیلانی، برش‌های متعددی از زندگی زنان و مردان گیلک را به تصویر کشیده و کوشیده است گوشه‌هایی از مناسبات اجتماعی و دغدغه‌های آنان را ثبت کند.
ابراهیم رهبر از آن دست نویسندگانی است که همواره در عرصه قلم پیراهنی نو بر تن کرده و تجربه‌های متفاوتی را چه در عرصه‌ی فرم و زبان و چه در عرصه‌ی مضمون و فضاهای داستانی، ارایه داده است.
کتاب‌شناسی (آثار داستانی)
دود/ مجموعه داستان/ تهران: سازمان تدارک و نشر، ۱۳۴۹
من در تهرانم/ مجموعه داستان/ تهران: شبگیر، ۱۳۵۳
سوگواران/ مجموعه داستان/ تهران: گلشایی، ۱۳۵۴
چاپ آخر زندگی/ مجموعه داستان/ تهران: نشانه، ۱۳۷۴
در شهری کوچک/ مجموعه داستان/ تهران: خودرنگ، ۱۳۸۰
شاهد رسمی/ مجموعه داستان/ تهران: نگاه، ۱۳۸۲
نام کسما/ مجموعه داستان/ تهران: نویسنده، ۱۳۸۳
دود و آه/ مجموعه داستان/ تهران: کتاب مس، ۱۳۸۳