آیینه های موازی- پرنده خیال- می روم پشت پرچین رویا- الهه ی دریایی- سجده ی سبز عاشقان

شعر / Poem

شب در حریم خانه ی دل جا گرفته است                            ناقوس شب هوای چلیپا گرفته است 

فصل صلیب عاطفه ام زودتر رسید                                   در یار، هرم تشنگی، بالا گرفته است

روح بلند عشق ز جان ها گسیخته                                   زین درد، خانه خانه دریغا گرفته است  

از برج بغض خاطر آن سرو نیلگون                               فریادها، تمامی دنیا گرفته است

میراث دار ساحل عشق کبود ابر                                      با دست باد، جانب دریا گرفته است

آن سرای سترگ به باغ شقایقی                                       رویید و خود حوالی غوغا گرفته است

آلاله ها به ساحت تعظیم او خم اند                                    جانش ز یاس، نغمه و آوا گرفته است

با انقلاب سبز بهاران طلوع کرد                                      در شهر انقلابی دل، پا گرفته است

در وسعتی که صبح شکیب است و عشق نیز                    ایثار دوست عرصه ی فردا گرفته است

سوگی عظیم خیل شهیدان به عرش برد                           سوگی دگر نشانی بابا گرفته است

در شبنم و شقایق و شب پرسه می زنم                            این کوچه شهر بوی معما گرفته است

می آیم از کرانه ی احساس لاله ها                                   آنجا که نور قصد تماشا گرفته است

باور نمی کنم ز کنارش گذشت گل                                    او را خدا ز باورم آیا گرفته است؟

می آیم از نهایت سنگینی دو کتف                                    شب در حریم خانه ی دل جا گرفته است

منبع: حوزه هنری استان گیلان